ΛΙΣΤΑ
(Η Λίστα του Σίντλερ από την ομώνυμη ταινία)
Τριήμερο πένθος για τους νεκρούς της πρόσφατης φωτιάς στον αστικό ιστό της Αττικής.
Πολλές θλιβερές εικόνες, με παιδιά νεκρά και αγνοούμενα καθώς και συναισθήματα τρόμου στο εάν μου συνέβαινε εμένα τι θα έκανα.
Άνθρωποι στη θάλασσα να κολυμπούν με μηδενική όραση λόγω του καπνού και της νύχτας, με σημάδι την ανατολή του φεγγαριού και την προσγείωση των αεροπλάνων προς τα Σπάτα.
Η πλήρης απαξίωση της δυτικής Αττικής με τις καταστροφές στην Μάνδρα και τώρα στην Κινέτα.
Οι πνεύμονες του λεκανοπεδίου λιγοστεύουν κάθε καλοκαίρι όπως και οι πολίτες αυτής της χώρας. Λίγους μήνες πριν φορείς και πολίτες έτρεχαν να σώσουν τον Σαρωνικό από το πετρέλαιο. Τώρα τους ίδιους τους εαυτούς τους. Τους ανήμπορους ηλικιωμένους. Τα παιδιά, τα κατοικίδια τους.
Μια νοσηρή, αρρωστημένη χώρα και μια πρωτεύουσα πληγωμένη και εντελώς βρώμικη από όλες τις απόψεις.
Σε ένα ηθικό που προσπαθεί να μη το βάζει κάτω, οι αλλεπάλληλες γκίνιες να το πω, για να διώξουμε τις ενοχές από πάνω μας, δεν βοηθούν στην ισορροπία.
Γι αυτό όμως υπάρχουν οι νόμοι παιδιά. Για να μαζεύουν το ανθρώπινο πάθος και την ανθρώπινη βλακεία.
Εκεί λοιπόν στο Μάτι Αττικής πολλά εφηβικά καλοκαίρια, με πολλές αναμνήσεις.
Μια περιοχή μασίφ. Μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα. Το σπίτι της γιαγιάς μου συνόρευε σε μια διάταξη Π με 4 οικόπεδα. Πως γίνεται σε τρεις πλευρές του Π να καταλήγουν 4 οικόπεδα οέο.
Για να κατέβουμε στο μικρό λιμανάκι διασχίζαμε στενά δρομάκια που χωρούσε ένας άνθρωπος με την τσάντα του. Το Μάτι είχε τη λογική των Αναφιώτικων σπιτιών. Επίσης οι μονοδρομήσεις ήταν το άλλο χαρακτηριστικό της περιοχής. Δεν υπήρχε απλωσιά. Υπήρχαν όμως όμορφα πεύκα, ελιές και μια υπέροχη συκιά που σύκα όμοιά της δύσκολα βρίσκει κανείς. Η συκιά που όταν το σπίτι πέρασε στα χέρια της θείας συνέχισε να ζει και να καρποφορεί.
Τι και αν σώθηκε το σπίτι της θείας και η μια και μοναδική συκιά...
Οι εικόνες τώρα δεν είναι εφηβικές.
Η φωτιά μαύρισε τα πάντα και οδήγησε σε μία λίστα 80 + νεκρών μέχρι σήμερα.
Κρίμα...
(Η Λίστα του Σίντλερ από την ομώνυμη ταινία)
Τριήμερο πένθος για τους νεκρούς της πρόσφατης φωτιάς στον αστικό ιστό της Αττικής.
Πολλές θλιβερές εικόνες, με παιδιά νεκρά και αγνοούμενα καθώς και συναισθήματα τρόμου στο εάν μου συνέβαινε εμένα τι θα έκανα.
Άνθρωποι στη θάλασσα να κολυμπούν με μηδενική όραση λόγω του καπνού και της νύχτας, με σημάδι την ανατολή του φεγγαριού και την προσγείωση των αεροπλάνων προς τα Σπάτα.
Η πλήρης απαξίωση της δυτικής Αττικής με τις καταστροφές στην Μάνδρα και τώρα στην Κινέτα.
Οι πνεύμονες του λεκανοπεδίου λιγοστεύουν κάθε καλοκαίρι όπως και οι πολίτες αυτής της χώρας. Λίγους μήνες πριν φορείς και πολίτες έτρεχαν να σώσουν τον Σαρωνικό από το πετρέλαιο. Τώρα τους ίδιους τους εαυτούς τους. Τους ανήμπορους ηλικιωμένους. Τα παιδιά, τα κατοικίδια τους.
Μια νοσηρή, αρρωστημένη χώρα και μια πρωτεύουσα πληγωμένη και εντελώς βρώμικη από όλες τις απόψεις.
Σε ένα ηθικό που προσπαθεί να μη το βάζει κάτω, οι αλλεπάλληλες γκίνιες να το πω, για να διώξουμε τις ενοχές από πάνω μας, δεν βοηθούν στην ισορροπία.
Γι αυτό όμως υπάρχουν οι νόμοι παιδιά. Για να μαζεύουν το ανθρώπινο πάθος και την ανθρώπινη βλακεία.
Εκεί λοιπόν στο Μάτι Αττικής πολλά εφηβικά καλοκαίρια, με πολλές αναμνήσεις.
Μια περιοχή μασίφ. Μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα. Το σπίτι της γιαγιάς μου συνόρευε σε μια διάταξη Π με 4 οικόπεδα. Πως γίνεται σε τρεις πλευρές του Π να καταλήγουν 4 οικόπεδα οέο.
Για να κατέβουμε στο μικρό λιμανάκι διασχίζαμε στενά δρομάκια που χωρούσε ένας άνθρωπος με την τσάντα του. Το Μάτι είχε τη λογική των Αναφιώτικων σπιτιών. Επίσης οι μονοδρομήσεις ήταν το άλλο χαρακτηριστικό της περιοχής. Δεν υπήρχε απλωσιά. Υπήρχαν όμως όμορφα πεύκα, ελιές και μια υπέροχη συκιά που σύκα όμοιά της δύσκολα βρίσκει κανείς. Η συκιά που όταν το σπίτι πέρασε στα χέρια της θείας συνέχισε να ζει και να καρποφορεί.
Τι και αν σώθηκε το σπίτι της θείας και η μια και μοναδική συκιά...
Οι εικόνες τώρα δεν είναι εφηβικές.
Η φωτιά μαύρισε τα πάντα και οδήγησε σε μία λίστα 80 + νεκρών μέχρι σήμερα.
Κρίμα...
