Andreas Polyzogopoulos Trio - Kountoúri

ΕΝΑ "GRANDE" ΓΥΜΝΟ ΤΟ "WEEKND"

Όταν η μουσική δραστηριότητα έχει παγώσει εδώ και 15 μήνες, ο καμβάς, τα χρώματα και τα πινέλα έρχονται στο προσκήνιο να απασχολήσουν και να φρεσκάρουν την αισθητική.

Ο πίνακας ολοκληρώθηκε σε 3 συνεχόμενα Σαββατοκύριακα με πόνους και πιασίματα στον δεξί ώμο και τένοντα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Η πρεσβυωπία καθόλου δεν βοήθησε στη κοντινή προσέγγιση του περιγράμματος όπως και ο κακός φωτισμός. Το πιο σημαντικό όμως είναι η λαχτάρα, η καλή διάθεση, η αισιοδοξία ότι θα πετύχει, μια κούπα καφέ και μουσική. 

Ζωγραφική τα Σαββατοκύριακα λοιπόν με:

Ένα πείραμα που μάλλον θα συνεχιστεί...

 

 

 

EASY

Είναι easy μόνο τα Κυριακάτικα πρωινά; Δεν ξέρω. Εμένα όλα ίδια και όλα στάσιμα μου φαίνονται.

 

Το νέο lockdown μας κλείνει μέσα στις 18:00 μόνο τα Σαββατοκύριακα. 

Οι μόνες φωτογραφίες είναι της Ανατολής. Φωτογραφίες από τη Δύση συλλέγω μόνο τις καθημερινές που μαζί με την αγαπημένη μου γυμνάστρια δίνουμε ραντεβού στην αμμουδιά για τη γυμναστική μου.

Λάστιχα, βάρη, κοιλιακοί, σανίδα, τρέξιμο, προβολές και ασκήσεις ισορροπίας.Τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει στη ζωή ταύτη όταν βρίσκομαι στην παραλία. Τί; Επειδή πρέπει να στείλω sms για άθληση; Σιγά την καταπίεση. 

Εδώ στο παραλιακό αυτό χωριό η ζωή είναι ίδια για εμάς τους μεσήλικες. Ποτέ δεν βλέπαμε κόσμο τις καθημερινές. Μαγαζιά δεν υπάρχουν όπως για παράδειγμα στην περιοχή που μεγάλωσα, που η βόλτα στην λεωφόρο ήταν μια ατελείωτη αλυσίδα εικόνων από βιτρίνες. Εδώ τα σούπερ μαρκετς είναι το μοναδικό εμπορικό κατάστημα. Καλά, υπάρχει και ο τσαγκάρης και ο ποδηλατάς και η ράφτρα και τα κομμωτήρια και τα ορθάδικα καφέ. Εντάξει...πιο χωριό πεθαίνεις. 

Οι πιτσιρικάδες τραβάνε το ζόρι που χωρίς σχολείο έχουν γίνει η γενιά του αντικοινωνικού, του στραβού, του κουφού και του γιατρού γενικά.

Η Αθήνα και ο Πειραιάς σηκώνει το φορτίο του covid. Εμείς εδώ δεν νιώθουμε φόβο. 

Στη δουλειά, η πρωινή οδήγηση είναι άνετη και στο γραφείο μόλις έκλεισε ο κύκλος με το θέμα του διαγωνισμού για τη μετεστέγαση της υπηρεσίας. Πολύ περήφανη πλέον για τη δουλειά που τράβηξα (πάντα με την υποστήριξη του τμηματάρχη μου) μπορώ να ξεκινήσω να παίρνω την άδεια του 2019. 

Αφού λοιπόν θα παραμείνω σπίτι σκέφτηκα να αρχίσω να φτιάχνω τα δικά μου κεριά. 

Όλους αυτούς τους μήνες έχω αποκτήσει μια μανία να μαζεύω διαφορετικά αρωματικά κεριά που ανάβοντάς τα διαπίστωσα ότι προσθέτουν στη διάθεση μου.

Πριν λοιπόν απομονωθώ στο χωριό μου για 15 μέρες μια βόλτα στην ανοιχτή αγορά του Πειραιά και μια αυτοκινητάδα στον Ηετίωνα ήταν τα τελευταία πράγματα που έκανα την Παρασκευή που μας πέρασε. 

Ο Ηετίωνας για όσους δεν ξέρουν είναι η προβλήτα που φεύγουν τα πλοία για Κρήτη. Πάντα βέβαια είχα την απορία γιατί δόθηκε αυτό το όνομα σε αυτή την προβλήτα ή γιατί δένουν τα κρητικά καράβια σε αυτήν. Ο πατέρας της Ανδρομάχης που σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα, τι δουλειά έχει με το νησί της Κρήτης; Μωρέ τι μας νοιάζει; Η Ανδρομάχη τράβηξε το ζόρι όταν προσπαθούσε να πείσει τον σύζυγο να μην βγει στο πεδίο της μάχης και τον φάει λάχανο ο Αχιλλέας όπως ακριβώς τον πατέρα της και τα αδέλφια της. Προσπερνάω τη σκοτούρα του Ηετίωνα και συνεχίζω για την οδό Νικήτα. Μαγαζιά με απλωμένες πραμάτειες σε έναν πεζόδρομο. Υφάσματα, χαρτικά, λουλούδια, χαλιά, το Ειρηνοδικείο, η Κτηματική Υπηρεσία, ένα κομμωτήριο και ένα κηροπωλείο. Καταλαβαίνεις τι κόσμο μαζεύει ο πεζόδρομος. Από δικηγόρους μέχρι θεούσες για λιβάνι και κεριά για τον τάφο του συγχωρεμένου.

Φορτωμένη με τα υλικά για τα κεριά και με την εικόνα των καραβιών κλείδωσα το γραφείο και γύρισα πίσω στο χωριό.

Στις φωτογραφίες που προηγούνται υπάρχει και μια στην οποία αποτυπώνεται ένα δώρο.Είναι αυτό που μου έκανε η δουλειά. Ένα εμβόλιο covid. Συνηθισμένη να ζω σε μια on call κατάσταση η διαταγή όριζε κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας να μεταβώ εντός μίας ώρας σε κέντρο που θα μου υποδείξουν για εμβολιασμό από τα ρετάλια που περισσεύουν από ηλικιωμένους 80+ που αδυνατούν να προσέλθουν. Και κάπως έτσι μπήκε η Pfizer στο κορμί μου,χωρίς κάποια παρενέργεια προς το παρόν βέβαια... αν και ο γιατρός ήταν αρνητικός στον εμβολιασμό. Ε ναι λοιπόν,ένα ποσοστό της ιατρικής κοινότητας δεν ξέρει τι του γίνεται. Αυτή δηλαδή η καραμελίτσα που κυκλοφορεί "ρώτα τον θεράποντα ιατρό πριν εμβολιαστείς" δεν παίζει. Εγώ μη παίρνοντας απάντηση έγινα γιατρός διαβάζοντας ξένες ανακοινώσεις για την περιπτωσή μου και έτσι έβγαλα φλας και προσπέρασα τον γιατρό που πρότεινε να περιμένω.

 Πολλά τα διλλήματα φέτος. Να κάνω το εμβόλιο ή όχι; Δουλειά ή αναρρωτική. Διαβάζοντας τα απανωτά ΦΕΚ για το ποιους πραγματικά θεωρούσε το κράτος ευπαθείς κατάλαβα ότι ήταν και θέμα της καλής σχέσης με έναν γιατρό για να κάτσει ένας ευπαθής σπίτι του. Γελοία πράγματα έλαβαν μέρος. 

Σιγά βρε αδερφέ. Αντί να γράψεις ανοσοτροποποιητική αγωγή γράψε ανοσοκατασταλτική αγωγή. Αντί για 2 αναπνευστικές κρίσεις τον χρόνο ας πούμε ότι έχω 4 ώστε να θεωρηθώ ΧΑΠ ασθενής και να πάω σπίτι μου. Καλέ μήπως είδατε καμία τσίπα να περνάει απ εδώ; Σε όλο αυτό το ρεζιλίκι γιατροί και ασθενείς έχασαν την μπάλα. Κάπως έτσι λοιπόν ο καθένας πρέπει να φροντίζει τα οπίσθιά του σε αυτή τη χώρα. Να διαβάζει και να παίρνει τις αποφάσεις μόνος του και αν έχει και εμπιστοσύνη στους γιατρούς ακόμα καλύτερα. Αλλιώς; Σόλο πορεία.

 Σε όλο αυτό το μοτίβο ζωής easy like Sunday morning έχει συμβάλει και η αποχή από τα social. Πρόκειται για ένα αντηχείο που σίγουρα θα με εκνεύριζε. Αρνητές του covid, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιαστές στο χώρο του θεάτρου και του αθλητισμού. Ιστορίες θυμάτων, καταγγελίες, τηλεδίκες. Ρε τι γίνεται γαμώτο;

 Δεν είναι μόνο η θάλασσα το μυστικό της ηρεμίας, και η γυμναστική, δεν είναι οι mindfulness συνεδρίες, είναι η αποχή από όλο αυτό το κιτσαριό.

.

Στη στασιμότητα και τον φόβο του covid η λύση  στο δώσε υμίν σήμερον είναι να προσθέτεις μικρές πινελιές χρωμάτων, εικόνων, αρωμάτων και στιγμιότυπων που θα σε κρατούν easy. 

 

 

 

 

John Mayer - Gravity

 

 

ΠΑΡΑΛΥΩ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ - ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ

Ένας τρομπονίστας που γνώρισε το τρομπόνι στο ευρύ κοινό της Αθήνας. 
Καθηλωτικός, ευρηματικός και πάντα αυτοσχέδιος, ένας μουσικός που έλειπε από τα βραδινά σχήματα, αλλά και από την όποια τζαζ μουσική... Μετριούνται στα δάχτυλα οι μουσικοί αυτού του επιπέδου, με τον συγκεκριμένο να δουλεύει και με τους Pink Martini εκτός συνόρων. 
Αγαπάς δεν αγαπάς τη Βίσση ή την Τσανακλίδου ή την Αρβανιτάκη, τον Ανδρέου δεν μπορείς να τον αγνοήσεις πάνω στη σκηνή. 
Μια φλέβα θα την κόψεις!
Το βίντεο είναι φρέσκο όπως και το άνοιγμα του Mega Channel σε μια εμφάνιση της Βίσση για το "Μένουμε σπίτι". Το τραγούδι του Καρβέλα είναι γραμμένο με κλαρίνο στη θέση του τρομπονιού γεγονός που δεν φαίνεται να περνάει απαρατήρητο στον Ανδρέου που μιμείται με το χάλκινο όργανό του το "παράπονο" του κλαρίνου.
Μόνο μια λέξη περιγράφει το άκουσμα,αλλά και αυτή είναι ακατάλληλη! 

ΕΔΩ ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΝΔΟΝ

Πάει και ο Bill Withers μαζί με τους χιλιάδες που φεύγουν αυτούς τους μήνες.
Εκτός από το γνωστό ain't no sunshine  με τα άπειρα i know και τo  just the two of us  με το ωραίο sax που κατηφορίζει μια οκτάβα στην επανάληψη της γέφυρας τραγούδησε και το ...

lean on me

Sometimes in our lives we all have pain
We all have sorrow
But if we are wise
We know that there's always tomorrow
Lean on me, when you're not strong
And I'll be your friend
I'll help you carry on
For it won't be long
'Til I'm gonna need
Somebody to lean on
Please swallow your pride
If I have things you need to borrow

For no one can fill those of your needs
That you won't let show

You just call on me brother, when you need a hand

We all need somebody to lean on

I just might have a problem that you'll understand
We all need somebody to lean on

Lean on me, when you're not strong

And I'll be your friend
I'll help you carry on
For it won't be long
'Til I'm gonna need
Somebody to lean on

You just call on me brother, when you need a hand

We all need somebody to lean on

I just might have a problem that you'll understand
We all need somebody to lean on

If there is a load you have to bear

That you can't carry
I'm right up the road
I'll share your load

If you just call me (call me)

Τρια ωραιότατα τραγουδια πίσω στο χρόνο που τώρα έχει παγώσει. 

Μπορούμε να τα καταφέρουμε απ ό,τι φαίνεται ώστε οι μεγάλοι σε ηλικία να θεραπευτούν με το πάσο τους αλλά και οι α.α. ( γιατροί νοσηλευτές διασώστες = θεοί, δηλαδη α.α.) να μείνουν όρθιοι υγιείς και παραγωγικοί. 

Εμείς οι αληταράδες Έλληνες , οι παγαπόντηδες, τα λαμόγια, τα παλιόπαιδα και παλιοκόριτσα δεν θα το πιστέψεις! Πειθαρχήσαμε. Δεν γίνονται αυτά... Ρε μένουμε σπίτι λέμε... 

Ποιοι Άγγλοι της συνέπειας; Ανοσία της αγέλης είπε ο Μπόρις. Τώρα ψήνεται στον πυρετό και αλλάζει τις φανέλες ο ανόητος. Αμάν κάναμε να φύγουμε από τη "φιλοσοφία " της αγέλης.  Στρατιές φιλοσόφων μίλησαν για Ηθική και Λόγο. Δεν στα πρόλαβαν αυτά μάλλον οι φίλοι σου που συν-βασιλεύετε...ή έστω η Λίλιμπετ, ο Κάρολος, η Camel Light άφιλτρη; Κανείς; Λογική οέο!

Ποιοι Γερμανοί της πειθαρχίας; Οι τράπεζες να είναι καλά. Corono ομόλογο θέλετε νότιοι; Τα τέτοια μας θα πάρετε.

Ποιοι Νιουγιόρκερς πλανητοξερόλες; Βιετνάμ λέμε... Ρε πορτοκαλοτρίχη τι φταίνε οι ανθρώποι; Μια μαλακία έκαναν και σε ψήφισαν και θα πρέπει να το πληρώσουν με τη ζωή τους; Από το μαλλί φαίνεται ο άνθρωπος τελικά πόσο παιδική χαρά είναι. 

Κρίμα για τους γείτονες Ιταλούς που ξεγελάστηκαν και τους Ισπανούς που δεν μπορούν να το μαζέψουν.

Σε αντίθεση, η Άνω Ραχούλα ,το Κάτω Τσακαλόρεμα και η Δώθε Παναγιά.... Όλοι μέσα.

Εμείς οι Μπρούκληδες των Μνημονίων τα κλείσαμε όλα και κλειδωθήκαμε με τίμημα το Καρναβάλι, την Παρέλαση, το Αρνάκι του Πάσχα. Γίνονται θαύματα τελικά. 

Χάνουμε λεφτά λέμε... και στα πελέ μας.

Χάνουμε τον ήλιο και το φραπόγαλο και πάλι στα πελέ μας.

Δεν βλέπουμε την μάνα μας.

Παχαίνουμε.

Τα παιδιά δεν μάθανε τον Παρακείμενο "λέλυκα" και τον Υπερσυντέλικο "λελύκειν".

Ο Στέλιος διδάχτηκε Όδύσσεια και ο Οδυσσέας έφτασε μέχρι το νησί των Φαιάκων. Νομίζει η Α Γυμνασίου ότι την τρολάρουμε και ότι ο ήρωας δεν έφτασε ποτέ στην Ιθάκη. Ρε έφτασε λέμε... τα κατάφερε. Τις πέρασε τις δοκιμασίες και έφτασε ζωντανός. Θα δεις και μεις τον νόστο ζούμε του ξεπορτίσματος.

Η καλλιτεχνικού έστειλε εργασία: "Ζωγραφίστε ένα δέντρο με ρεαλιστικά ή όχι χρώματα  και ως φόντο αποτυπώστε τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος". Τι λέτε για ένα φούξια δέντρο σε κόκκινο φόντο; Colour blocking, τέλειο;;;;

Η μαθηματικού στέλνει ασκήσεις αβέρτα. Ρε δεν πληρώνουμε σε μετρητά.Τι φοβάσαι μη μας κλέψουν στα ρέστα; Μόνο κάρτα παίζει στο παζάρι. Χεστήκαμε για την πρόσθεση και την αφαίρεση. 

Φάρμακα. Πρέπει να πάρουμε φάρμακα οινοπνεύματα και ζελεδένια αντισηπτικά. Άσε.... μάσκες ράψαμε. Ό,τι μπροστομούνα είχαμε, μαξιλαροθήκες, σουτιέν, φίλτρα του καφέ. Όλα έχουν γίνει μάσκες. Ο προσκοπισμός στο μεγαλείο του...Η χλωρίνη οργιάζει. H μαγιά εξαφανίστηκε από τα σούπερ μάρκετς. Τώρα όλοι φτιάχνουμε προζύμη. Νομίζω σε λίγο θα μιλάμε και στον Mr Wilson του Τομ Χανκς. Σφραγίσματα μόνοι μας, επίσης. Πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα με κατ οίκον θεραπεία με Ούζο και Ρακές σε μπουκώματα.

Όλα καλά φίλοι και συναγωνιστές. Αόρατος και Ύπουλος ο Εχθρός. Μας το θυμίζει κάθε απόγευμα στις 6μ.μ. ο  καθηγητής κύριος Τσιόδρας. Το 70% της χώρας βλέπει την ημερήσια ενημέρωση του καθηγητή. Από τα χείλη του κρεμόμαστε.
Τρέχουμε να γλιτώσουμε από του covid-Ηρώδη το μαχαίρι.  Όμως η ελπίδα μπορεί να φτάσει και στον όγδοο μήνα της που έχει τραγουδήσει και ο Παπάζογλου by Ρασούλη και εμείς να χρειαστεί κλεισμένοι να μεστώσουμε στου Διογένη το πυθάρι και έτσι ώριμοι πια να μπορέσουμε επιτέλους να φτιάξουμε και εκείνο το γαμοσυρτάρι με τις κάλσες μας. Πραίτορες βράχοι πάνω μας, αλλά να δείτε που εμείς θα "αναστηθούμε" , θα βγούμε έξω με το φανάρι, θα ξαναζήσουμε .... αρκεί να ακουμπήσουμε ο ένας στον άλλον. Όλοι διαθέσιμοι.
Όλοι έτοιμοι να πληρώνουμε μέχρι θανάτου Βίζες και φόρους...

ΟΛΟΙ ΣΠΙΤΙ. 

NOBODY WALKS IN L.A.

Φιλιά!

SONG FOR HEALTH / CRETE

Ποιος είδε άνοιξη καιρό...

CONNECT THE WORLD THROUGH MUSIC

Song for health

Ένα ωραίο εξ αποστάσεως mini trombone ensemble σε μια περίοδο που οι πρόβες, είναι πολυτέλεια.

135 T-bones for health

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ

5/2/20 Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 

Νομίζω όμως όταν το τραγουδάς στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης 6 μήνες πριν είναι αλλιώς... 

13/8/2019

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

By Mitsos

Καλέ εννοείται... θα υπάρχει και μουσική. Τι ξεροσφύρι; 

Η μπάντα θα είναι εκεί στον τελευταίο αυτό εορτασμό των 100 χρόνων και μάλιστα σε μια special σύμπραξη. Για τα δικά μου γούστα βέβαια. 

Μαζί μας, η Ευανθία Ρεμπούτσικα.

Ώρες πρόβας σε μια αίθουσα χρέπι με πάρα πολλά προβλήματα. 

Ντρέπεσαι να φιλοξενήσεις κόσμο σε αυτόν τον χώρο αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι συνθήκες ήχου τραγικές. Το φως λιγοστό. Μία λάμπα εδώ και μία παραπέρα και από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. 

Κι όμως έρχεται η Ευανθία με τα δικά της: "Άρωμα Κανέλας" "Η συνάντηση " "Η έξοδος" " Αλεξάνδρεια " " Ο σταθμός" και άλλες συνθέσεις ρομαντικές, καρουζελ-ίστικα βαλσάκια, νοσταλγικά soundtracks, μελωδίες που αρχίζουν από ντροπαλές και συστολικές  να καταλήγουν σε "ήρθα και θα μείνω στα αυτιά σου" και " προσεξέ με, δεν είμαι μία τυχαία, απλή μελωδιούλα". Η επανάληψη και η διαφορά στις δυναμικές όπως και τα ατσελεράντα ή ριτενούτα απαιτούν ταύτιση, απόλυτο δέσιμο και κούρδισμα όπως και επαφή. Επαφή με τα μάτια και με τα αυτιά. Η ίδια παίζοντας βιολί "προλογίζει" τα κομμάτια έως ότου μπει η μπάντα. Άλλοτε πάλι απλά μας ακολουθεί. Κινείται. Χορεύει. Έχει μεταδοτικότητα. Έτσι τη θυμάμαι και στη σκηνή όταν την άκουσα στη Μονεμβασιά ένα Αυγουστιάτικο βράδυ πριν 10 χρόνια περίπου. 

Με την μουσική της έχει "ντύσει" ταινίες όπως η "Πολίτικη κουζίνα " ,"1968" ή τηλεοπτικές σειρές. Τι σημαίνει αυτό; Τι κρύβει αυτό; Μα φυσικά ένα story και εικόνες. Αυτά πρέπει να ξανάρχονται ή να δημιουργούνται στον ακροατή με το παίξιμο τον κομματιών. Δεν είναι ότι θα του υποδεικνύουμε πού να στραφεί συναισθηματικά με το άκουσμα αλλά δεν γίνεται να μην του χαράξουμε και ένα πλάνο σκέψης και αισθημάτων. 

Η πρώτη πρόβα, αυτή του ραψίματος και to  Know us better έγινε. 

Έρχονται και άλλες πάντα με την ελπίδα για ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

Η αλήθεια είναι ότι λείπει ο όγκος των βιολιών ή το μαντολίνο ή το σόλο από το κανονάκι. Μια μπάντα πνευστών πόσο να αντικαταστήσει των ήχο των χορδών; Το κανονάκι για παράδειγμα σε ταξιδεύει απευθείας στην Κωνσταντινούπολη. Το μαντολίνο σου θέτει πεντακάθαρα την μελωδία. Ένα σύνολο πνευστών υστερεί σε ηχοχρώματα τόπων. Έχει όγκο αλλά δεν έχει χαρακτήρα. Θα σου μεταφέρει το συναίσθημα, δεν λέω, αλλά μάλλον δεν θα δακρύσεις. Εκτός αν είσαι Καρκίνος με ωροσκόπο εξίσου Καρκίνο. 

Χαίρομαι όχι μόνο σαν μουσικός αλλά και σαν γυναίκα  για αυτή τη συναυλία. Η Ρεμπούτσικα και η Καρα'ί' νδρου  είναι εν ζωή παιδιά. Γυναίκες που έχουν καταξιωθεί στο  χώρο τους και τις ξέρουν να μη σας πω καλύτερα εκτός συνόρων παρά εντός. Αξίζει να γίνονται συναυλίες με τους συνθέτες επί σκηνής και όχι συγκινητικά αφιερώματα.

Αγαπημένο μου κομμάτι "Η συνάντηση".

Σας το αφιερώνω!

Καλό βράδυ!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ Μ.Φ.Μ 13/7/2019

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ -ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

ΑΙΓΙΝΑ

Χρόνια μας πολλά!!!

ΜΑΗΣ

Μάης!

 Ο μήνας του εργάτη , του λουλουδιού, των χαλιών, των πλυσιμάτων κουρτινών, του ξε-αραχνιάσματος, της καλοκαιρινής γκαρνταρόμπας, των εξετάσεων για το Delf, των μονοήμερων σχολικών εκδρομών, των εξετάσεων στο ωδείο, των σεμιναρίων, του ψεκάσματος της βερικοκιάς, του θειαφίσματος της ντοματιάς, της απεντόμωσης, της Eurovision, των καλοκαιρινών πλάνων των διακοπών, των προβών με την μπάντα, της δίαιτας, του τσεκ απ, του φαρμακείου, του πεντικιούρ, της προετοιμασίας για τις βραδιές αποφοίτησης , των..., της..., του...χαμός!!!

Και όταν ο χαμός δεν έχει τέλος και έχει έρθει για να μείνει και όχι να σε χαϊδέψει απλώς, έρχεται και η δουλειά να προσθέσει μια επέτειο στην οποία χρειάζεται και η αρκούδα αλλά και το ντέφι. Μια τετραπλή ατραξιόν,4 ταξίδια στα 4 σημεία του χάρτη. Γαύδος , Καστελόριζο, Οθωνοί, Άγιος Ευστράτιος.

Πρόκληση....

Ερωτηματικό...

Πολυβιταμίνες...

Ηρεμιστικά...

Απορία...

Στο γνωστό με βάρκα την υπομονή...

Και ουπς αρχίζει η ένταση να φωλιάζει στις καρδιές και στο φλεβικό σύστημα των μουσικών...

Και πως θα γίνει; Με τί θα πάμε; Διήμερα θα είναι τα ταξίδια ή τριήμερα; Με πλοία της γραμμής ή με δικά μας;

Που θα κοιμηθούμε; 

Θα έχει πρωινό; 

Ερωτήσεις που δεν έχουν απαντήσεις.

Και τι θα παίξουμε;

Βουαλά ...

 

Οι πρόβες ξεκίνησαν...

Η αγωνία κορυφώνεται...

Όντως θα πάμε Γαύδο; Όντως θα στήσουμε γλέντι στο Καστελόριζο;

Θα υπάρχει κοινό στους Οθωνούς;

Υπάρχει πλατεία στον Άγιο Ευστράτιο;

Απίστευτο!

Δεν ξέρω τι καλοκαιράκι θα είναι αυτό αλλά η αυλή μου στην Κρήτη είναι η μόνη μου ελπίδα για ξεκούραση ακούγοντας κάτι σαν το τραγούδι της Eurovision 2017. Εξαιρετικό! Ερωτικό! Ζιργκονάκι γυαλιστερό μέσα στο υπόλοιπο σκουπιδαριό του music star system του διαγωνισμού. Όπως και η αυλή μου, μέσα στην πόλη.

 Όπως το βλέπει κανείς βέβαια,σαν το παραμυθάκι με τα 4 βατραχάκια. Θα σας το αφηγηθώ μήπως σας βοηθήσει και για καληνύχτα.

 Μια φορά και έναν καιρό κάθονταν 4 βατραχάκια πάνω σε έναν κορμό που επέπλεε στις όχθες του ποταμού. Κάποια στιγμή, το ρεύμα άρχισε να παρασύρει αργά αργά τον κορμό. Τα βατραχάκια , που δεν είχαν καταλάβει τι συνέβαινε, απόρησαν. Είπε το πρώτο: " Ο κορμός είναι που κινείται". "Λάθος κάνεις, το ποτάμι τον παρασύρει και τον μετακινεί" κόαξε το δεύτερο. "Κάνετε λάθος και οι δυο!" συμπλήρωσε το τρίτο." Η σκέψη μας κινείται και μας κάνει να νομίζουμε πως κινείται ο κορμός". Ο τσακωμός φούντωνε και η κουβέντα κατέληξε σε καυγά. Απευθύνθηκαν λοιπόν στο τέταρτο βατραχάκι. "Εσύ γιατί δεν μιλάς;Πες μας αυτό που σκέφτεσαι".Τότε εκείνο απάντησε:"Κανένας σας δεν έχει δίκιο και κανένας άδικο, αφού κινούνται και ο κορμός και το ποτάμι και η σκέψη σας". Τελικά επειδή κανένα από τα τρία δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι είχε εν μέρει δίκιο, τα τρία βατραχάκια έριξαν το τέταρτο στο ποτάμι. 

Καλό βράδυ Eurovision Σαββάτου και ειρήνη ημίν και υμίν!

ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΓΛΙΣΤΡΗΣΑ

What s up

Ξεκίνησε σαν μια δραστηριότητα για τα κενά βράδια του χειμώνα, αλλά  

στην πραγματικότητα ξεκινούσε μια επανάσταση. 
"Hey,what s going on?"
Το λέει και το τραγουδάκι. "...I am feeling a little peculiar, I pray every single day for a revolution."

Αναλυτική γραφολογία. 

Ένα μάθημα που τελικά διαπιστώνεις ,μέσα από την ανάλυση του γραφικού χαρακτήρα των άλλων ,τί σκατά έχει μέσα το δικό σου κεφάλι.

Διότι ανυποψίαστος έγραφες και εσύ πριν όπως και όλοι αυτοί που τα γραπτά τους και οι υπογραφές τους κατέληξαν στα χέρια σου σαν homework. 

Και τσουπ... αναλύεις αναλύεις τους άλλους και αρχίζουν να πέφτουν τα πιστολίδια. Μπαλωθιές το λένε στο χωριό μου και ως γνωστόν για καλό τις ρίχνουν, αλλά οι μισοί γάμοι καταλήγουν με θύματα. 

Μικρά γράμματα , πολλές λέξεις σε μια σειρά, γράμματα που δεν ενώνονται, 

αρρωστημένη ευταξία γραπτού, υπογραφή με μικρό γράμμα αντί κεφαλαίου, τόνοι που σχηματίζουν καμάρες και διάφορα άλλα που μάλλον δεν σας αφορούν.

Έτσι νόμιζα και εγώ. Και όσο πλησιάζουν οι κανόνες στα απόκρυφα, τόσο σηκώνεται η τρίχα της κεφαλής και λες μπα... τυχαίο μωρέ. Έλα όμως που δεν..

Κάποιες φορές μοιάζει με παιχνίδι. Όμως όταν συμπίπτουν χαρακτήρες με τη θεωρία ή όταν κρυμμένοι χαρακτήρες που κάπως αλλιώς τους είχες στο μυαλό σου γράφουν ασυνείδητα την αλήθεια τους, εκεί αρχίζεις και τρομάζεις. 

Επίσης εμμονικά άρρωστο είναι να καρφώνεσαι στο γραπτό ενός τυχαίου ανθρώπου, προκειμένου για παράδειγμα να δεις πως υπογράφει η μπροστινή σου την δωροεπιταγή στην ταμία του σούπερ μάρκετ. Πώς και που θα υπογράψει; Στο πλαίσιο ή όπου να ναι; Μεγάλη υπογραφή ή μικρή; Μονογραφή ή με ευλάβεια θα καταθέσει την επίσημη υπογραφή της ακόμα και σε μία δωροεπιταγή των έξι ευρώ;

"Hey,what s going on?"Τι μούρη είσαι; Γράψε μου να σου πω; Ήσουν καλός στο σχολείο;Από ορθογραφία πως πάμε; Παραγράφους φτιάχνουμε;Πως τοποθετείσαι στον χώρο άρα και στο χαρτί;Με τάξη; Χύμα; Είσαι εξωστρεφής τύπος, δηλαδή μπαίνεις σε ένα πάρτι και γίνεσαι η ψυχή της παρέας ή κάθεσαι στην πόρτα έτοιμος να φύγεις, πνιγμένος μέσα στις ανασφάλειες και στην ντροπή; Ξεκινάς να γράφεις πάνω πάνω στη σελίδα; Γεμίζεις τη σελίδα; Σέβεσαι το περιθώριο ενός τετραδίου ή σε στραγγαλίζει το πλαίσιο; Τι γραφικό εργαλείο χρησιμοποιείς; Παχύ; Βελούδινο; Λασπώδες; Ελαφρύ; Λεπτό; Κάνεις λάθη; Σβήνεις - γράφεις;

"Hey,what s going on?"Οι γραμμές σου είναι ίσιες ή λες φέρε αυτό το παλιοτετράδιο να γράψω τα ψώνια του σούπερ μάρκετ μην και πέσουν οι μουστάρδες πάνω στα ρύζια και χυθούν τα κρασιά πάνω στα μωρομάντηλα;Θες να πατήσεις κάπου ρε άνθρωπε, ας είναι και οι γραμμές του τετραδίου ή σε εκφράζει να γράφεις σε άσπρο χαρτί;Και αν ναι, πόσο άσπρο χαρτί αφήνεις άγραφο; Από προσανατολισμό το χεις ή γράφεις αραβικά; Την υπογραφή σου που την βάζεις με το συμπάθιο; Κοντά στο κείμενο; Μακριά και αγαπημένοι; Δεξιά ή αριστερά ; Κέντρο; Που ρε άνθρωπε;

Είναι μεγάλη η υπογραφή σου, πάλι με το συμπάθιο; Μικρή; Θα καταλάβουμε τι γράφεις ή ζωγραφίζεις τα καράβια του μπαμπά σου υπογράφοντας;

"Hey,what s going on?" Έχει πίεση το γραπτό σου; Μήπως ίσα που πατά πάνω στο χαρτί και μοιάζει το γράψιμό σου με βόλτα σε παγοδρόμιο; Στολίδια βάζεις στα γράμματα ή είσαι απλός και απέριττος; Από φαντασία πως πας; Διαίσθηση; Αίσθηση; Συναίσθημα; Με την μάνα σου έχεις καλές σχέσεις ; Σε κυνηγάει ακόμα να πάρεις μαζί σου τη ζακέτα ή βρίσκεις μηνύματα στον τηλεφωνητή σου για το πόσο γαϊδούρι είσαι που δεν την πήρες τηλέφωνο να δεις αν της πέτυχε το σπανακόρυζο;Κι όμως. Γράψε μου να σου πω αν είσαι ακόμα μέσα στον αμνιακό σάκο ή την έχεις κοπανήσει από εκεί με επιτυχία. 

"Hey,what s going on?" Από σεξ πως είσαι; Όλα καλά;Αρέσεις; Ο ναρκισσισμός σου είναι στα όρια ή όλοι σου φαινόμαστε λίγοι; Από φράγκα; 'Οχι; Τουλάχιστον καμιά ιδέα έχεις ή ούτε το πάνω κεφάλι δουλεύει; Λες ψέματα; Λες αλήθειες; Είσαι παραμυθατζής; Είσαι πιστός;Πως να σε βοηθήσω αν δεν μου γράψεις; Καταλαβαίνεις σιγά σιγά πόσο αποκαλύπτεσαι ακόμα και όταν απλά υπογράφεις για τα κοινόχρηστα; 

Μπορείς αλήθεια να θυμηθείς τα πρώτα σου μαθήματα γραφής στο δημοτικό; Καμία ένωση στα γράμματα. Ά  ν ν α   ν α   έ ν α  μ ή λ ο.  Γιατί δεν μάθαμε να ενώνουμε τα γράμματα και παρ όλ αυτά κάποιοι τα ενώνουμε τώρα; Γιατί οέο;

Καταβάλαμε προσπάθεια στα μαθήματα καλλιγραφίας. Να είναι ολοστρόγγυλο το ο, το γ να κατεβαίνει κάτω από τη γραμμή, το δ να ανεβαίνει, το ξ να ξανακατεβαίνει και ύστερα από όλο αυτό το ψυχαναγκαστικό αερόβιο ρεπερτόριο πάνω-κάτω, ίσια, δεξιά-αριστερά, ο καθένας έφτιαξε τον δικό του γραφικό χαρακτήρα, μιμούμενος στην αρχή την μαμά του και τον μπαμπά του, αλλά μετά άρχισε να σολάρει στο χαρτί χωρίς να κοπιάρει μορφές και γράμματα.

Όλα εξηγούνται. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος εκτός αν εμάς μας ενοχλεί η διαπίστωση από την θεωρία της γραφολογίας και είμαστε έτοιμοι να το αλλάξουμε. Άν ψάχνεις τον εαυτό σου, ή έχεις χαθεί και νιώθεις ότι δεν μπορείς να συγκεντρωθείς σε ένα στόχο, ή μια κατεύθυνση δοκίμασε τη γραφολογία. Μάθε ποιος πραγματικά είσαι. Ανάλυσε τα γράμματά σου. Κοίταξε παλιά σου γραπτά. Είναι ίδια με τα τωρινά; Δεν νομίζω; Τί άλλαξε; Τί μπορεί να αλλάξει; Τί θέλεις να πετάξεις και τι να κρατήσεις; Σε γουστάρεις;Σε αγαπάς;Ποτέ δεν αλλάζουμε μόνο εμείς. Αλλάζουν και τα γραμματούλια!

Σας αποχαιρετώ με το what s up και με τους ωραίους αυτούς τελευταίους στίχους:

  

"... years and my life is still
trying to get up that great big hill of hope
for a destination."


Φιλάκια
σε όλους και σε όλες αλλά ιδιαίτερα στον δάσκαλό μου, Άνθιμο και στις συμμαθήτριές μου, Ροζάν, Αλεξάνδρα, Αθηνά, Νίκη, Μαρία, Μυρτώ και Μαρία που μαζί αναρωτηθήκαμε όλα τα παραπάνω "What s going on?".

ΣΙΦΝΟΣ 24-26/5-2017

ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ

Πολλά έχουν μεσολαβήσει από την τελευταία ανάρτηση...

Θέλω καιρό τώρα να καλύψω το κενό της απουσίας μου από το μπλογκ, αλλά όλο κάτι συμβαίνει και το μωρό μου το αφήνω μόνο του.

Η αγορά και η ακρόαση του cd του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα μου απέσπασε χρόνο.

Μια περίοδος προσαρμογής σε ένα νέο γιατροσόφι προκειμένου να δοθεί μια παράταση... με πήγε πίσω.

Ένα ταξίδι στην Βόρεια Ελλάδα για λίγες μέρες με έχωσε στην προετοιμασία αποσκευών.

Ένα ταξίδι στην Ρόδο για τον γάμο της αδερφής μου με έτρεξε στα καταστήματα.

Τα βράδια με τον Άνθιμο μου προκάλεσαν αύξηση του καπνίσματος και του ξενυχτιού. New folder ο Άνθιμος στη ζωή μου.

Μια σειρά σεμιναρίων για το ξεστράβωμα στη δουλειά μου μπαχάλεψε το μυαλό και τη ζωή στο σπίτι.

Οι εξετάσεις των παιδιών.

Και τέλος τούτο δω το ταξίδι! Εδώ και τώρα  ήρθε η ώρα του μπλογκ.

3 μέρες στη Σίφνο. Γιούπιιιιιι. Είναι σαν τα γενέθλια. Τα περιμένεις βρε παιδί μου...

ΕΡΩΤΗΣΗ

Το ταξίδι στη Σίφνο με την μπάντα γιατί αγαπιέται τόσο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τίποτα δεν τυχαίο.

Τα χρήματα μήπως ; Όχι. 

Το 25άστερο ξενοδοχείο φιλοξενίας μας; Όχι.

Το πρωινό;Όχι.

Το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα; Όχι.

Το κάτι διαφορετικό που επιφυλάσσει το ταξίδι; Όχι.

Με τη Σίφνο συμβαίνει το εξής: είναι ένα ταξίδι που εστιάζει σε ένα πρόσωπο.

Στον Coach. 

Ειδικά φέτος που λόγω παράλληλων υπηρεσιών καταλήξαμε 16 άτομα στο νησί. Το νούμερο είναι αυτό που λέμε παίζω δεύτερο ημίχρονο με ένα γκολ από τα αποδυτήρια.

Εκεί ξεκίνησε το coaching. 15 Coachees και ένας Coach.

Περίεργο το music coaching. Κι όμως...
Η εργαλειοθήκη του Coach πλήρης από κομμάτια που ταιριάζουν στους 15 coachees και που μέσω του σωστού coaching από τον coach θα πιάσουν το ξεχασμένο καλύτερο τους επίπεδο ώστε να φτάσουμε στο μέγιστο επιθυμητό μουσικό αποτέλεσμα. 

Όταν το γκρουπ σετάρεται με μέθοδο, με σαφή στόχο, με άσσους στα μανίκια για αδιέξοδα, με γέλια, με συγκίνηση, με πόθο, τότε η συναυλία στήνεται και χωρίς φίρμες. Όπερ και εγένετο.

Οι φωτογραφίες μου είναι πολύ λίγες σε σχέση με αυτές του Φωτογράφου Gianni Kontou. Σας προτρέπω να δείτε τη δουλειά του στη σελίδα του στο facebook όπου θα ανακαλύψετε τι κοιτάνε τα μάτια του Gianni. Ένας ολόκληρος κόσμος συναισθημάτων και αισθήσεων. Το ξεφύλλισμα δεν βοηθάει. Μείνετε λίγο στις εικόνες.
Για μένα που ήμουν εκεί, αλλά έχασα το ηλιοβασίλεμα προσέχοντας την παρτιτούρα και όχι τη δύση για παράδειγμα, έρχεται ο Giannis Κ. να μου τελειοποιήσει την ανάμνηση κοιτώντας τώρα τη φωτογραφία του. Πάρε και ένα ηλιοβασίλεμα λέει ο G.Kontos και βάλτο στο κάδρο σου, σε αυτό που ο δικός μας Γιάννης τραγουδάει " Η πρώτη μας νύχτα"  ή το " Ένας ουρανός" του άλλου Γιάννη Βογιατζή. 

Δύσκολο να σας βάλω στο κλίμα. 

Μη ξεχνάτε ότι τρώμε όλοι μαζί. Μοιραζόμαστε αϋπνίες και δυσπεψίες. Μιλάμε τις νύχτες οκλαδόν πάνω στα κρεβάτια με το τασάκι στη μέση. Στεγνώνουμε μαλλί ανταλλάσσοντας απόψεις για προϊόντα ομορφιάς. Πλέκουμε σε κοτσίδα τα μαλλιά της συναδέλφου. Χτυπάμε ρεκόρ ταχύτητας στήνοντας τα ντραμς σε 20 λεπτά. Πηδάμε πεζούλια και στραμπουλάμε γόνατα. Επιστρέφουμε με προεδρικό van μετά από βραδινή έξοδο. Χαϊδεύουμε κατσικάκια. Περπατάμε βλακωδώς με ντάλα ήλιο να δούμε τη δίπλα παραλία και το μπιτσόμπαρο που στήνεται εκεί.

Τρώμε σουβλάκια, που μάλλον ο σουβλατζής τα ετοιμάζει με ρυθμούς Τενεσί Τζακ Ντάνιελς. Τρώμε γκουρμεδιές π.χ. πατάτες τηγανητές βουτηγμένες σε κουρκούτι θυμαριού στην παραλιακή ταβέρνα. Δοκιμάζουμε μέσα στο πλοίο αχλαδάκια αμυγδαλωτά βουτηγμένα στη μερέντα (συνταγή Μήτσου) κ.τ.λ. 

Για να μην σας πρήζω, πενταήμερη πήγατε με την τρίτη Λυκείου; Κάτι τέτοιο σε πιο ώριμο... Ο Θεός να το κάνει... αν ακούει!

Θα κλείσω τώρα. Δεν σας ενοχλώ άλλο, που λέει και ένας φίλος μου, γιατί τίποτα δεν αποτυπώνεται στο χαρτί όπως το νιώθουμε όλοι εμείς, που σαν υπνοβάτες ακολουθούμε τον Coach Νίκο κάθε χρόνο, σίγουροι ότι δεν θα πέσουμε από μελωδικά μπαλκόνια και δεν θα κουτουλήσουμε σε μουσικά ντουβάρια. 

Καλό βράδυ!
Καλό το ταξίδι coach... πολύ καλό!
Kαλό του ταξίδι...coach!