ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΟΥΚ ΕΧΕΙ

Σας γράφω μετά από μια διπλή περιφορά επιτάφιων στον Πειραιά.

Φέτος αρνήθηκα τον Σεραφείμ και την Μητρόπολη και παιάνισα στον επιτάφιο του Τζανείου και του Αγίου Νικολάου. Όχι δεν ζήτησα αύξηση ωστέ ο παραγωγός να με εξαφανίσει παρέα με τον κειμενογράφο από το σενάριο της σειράς! Χα Χα! 

Δεν ξέρω αλλά μου βγήκε μια ζήλια πέρυσι!

Αυτός, λαμπερός και μέσα στα "J΄adore" Dior ρούχα του και εγώ η παρακατιανή με την παλιότσοχα την μαύρη!

Ο γυναικείος μου εγωισμός δεν θα άντεχε να αναμετρηθεί και φέτος με τον Ένα και Μοναδικό Λουσάτο,Γλωσσοπλάστη, Ρήτορα του ποιμνίου του λιμανιού!

Έτσι τώρα ήρεμη θα σας αφιερώσω ένα μελαγχολικό μουσικό τεμάχιο του συνθέτη Chopin , του Καρυωτάκη δηλαδή του ρομαντισμού. Κομποζάρει με την ημέρα!

Το παραπάνω , αν το αντέξετε , ακούγεται και στην ταινία "Η κυρία και το φορτηγάκι" που είδα φέτος.

Μια πρώην πιανίστρια, άστεγη πλεόν, που διαμένει σε ένα van σε δρόμο του Λονδίνου.

Μωρέ λες;

Βέβαια με τόσους άστεγους Σύριους πρόσφυγες, εμείς μια απένταρη χώρα, πλην βεβαίως-βεβαίως Ευρωπαϊκή με τα όλα της , θα μπορούσαμε να φτιάξουμε πολύ πιο θλιβερά κινηματογραφικά σενάρια τους τελευταίους μήνες. Τώρα να σας πω ότι ντρέπομαι για αυτή την εικόνα...μάλλον περιττό. 

Η ξεφτίλα σε όλο της το μεγαλείο!

Η ξεφτίλα του ελληνικού κομμουνισμού σε όλο της το μεγαλείο!

Η ξεφτίλα της εσωτερικής και εξωτερικής ευρωπαϊκής πολιτικής σε όλο της το μεγαλείο!

Ας κρατήσουμε βέβαια τη φράση πως "όσο πιο ψηλοί είναι οι φράχτες, τόσο πιο δεινοί γίνονται οι άλτες!"

Φράχτες αληθινοί στα σύνορα και φράχτες αγκαθωτοί να πιέζουν τα κεφάλια των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. 

Πού θα πάει θα σκάσει το πράγμα...

Εδώ, λοιπόν, στο σπίτι μετά από τη δουλειά ,βουτώντας τα  κριτσινο-ρόπαλα μου σε ένα υπέροχο και γευστικότατο ξύγαλο-Κουβαράκη φτιαγμένο στο χωριό Χαμέζι Σητείας που αγόρασα σήμερα θα σας αποχαιρετίσω. Ξέρω δεν είναι νηστίσιμο, αλλά εργαζόμενη και ασθενής αμαρτίαν ουκ έχει! Θα σβήσω με λουκούμια τριαντάφυλλο (όχι ένα και δύο....άπειρα) από τα Ιωάννινα , πεσκέσι μιας ξανθιάς φίλης μου! 

Έχοντας γεμίσει τον τόπο λουκουμόσκονη, σας την φυσάω και ελπίζω να φτάσει έως τα χειλάκια σας. Το πληκτρολόγιο πάντως το τάισα!

Καληνύχτα και Χρόνια πολλά Ιασονάκι μου!

CARRYING A TORCH

"Carrying A Torch"

I'm carryin' a torch for you
I'm carryin' a torch
You don't know just how much it costs
For to keep carryin' a torch

Flame of love it burns so bright
That is my desire
Keep on liftin' me, liftin' me up
Higher and higher

You're the keeper of the flame
And it burn so bright
Baby why don't we re-connect
Move into the light

I've been going to and fro on this
And I'm still carryin' a torch
You must know how much it's worth
When I'm carryin' a torch (alright)

Baby you're the keeper of the flame
And you burn so bright (you know, I'm burn so bright)
Why, why, why, why don't we re-connect
Move on further, into the light (sing it)

I've been calling you on the phone
`Cause I'm carryin' a torch
I can do it all on my own
`Cause I'm carryin' a torch

I'm carryin' a torch for you
I'm carryin' a torch (I'm carryin', I'm carryin', I'm carryin')
You don't know how much it's worth
To keep, keep carryin' a torch

I'm carryin' a torch for you, baby
I'm carryin' a torch
You know, really know how much it costs
For to keep carryin' a torch

Carryin', carryin', carryin'... a torch

.....................................................................................

(Μια μεσημεριάτικη βόλτα στην Γλυφάδα είναι αυτό  που δυστυχώς δεν έχουμε όλοι σαν δυνατότητα. Για μένα είναι ευκαιρία όταν η λιακάδα σε βάζει να επιλέξεις ανάμεσα στο να πλύνεις τα χαλιά ή να κάνεις μια βόλτα.)

Τα ντουέτα του Van Morrison, μαζί μου. Να μην μιλήσω πάλι για την εξυγίανση του εγκεφάλου μέσω της μουσικής. Βαρετό.
Άμβλυνση λέγεται αυτή η διαδικασία.
Απομόνωσα αυτό και σας το αφιερώνω.

Im carrying a torch....σημαίνει :
to love or to be romantically ifatuated with, especially when such feelings are not reciprocated.  
Δηλαδή συνεχίζω να αγαπώ...Επιμένω, βρε αδερφέ! Χριστιανικό; bρίσκετε; Έτσι να μπαίνουμε στο κλίμα. Πάσχα έρχεται...  
Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να έχει εκφραστεί με ένα τσιφτετέλι ή με μια ζεϊμπεκιά ή ένα ύμνο στη χειρότερη! Όμως ο γλυκός, ο Van, έχει τον τρόπο του. Im carrying a torch for you, baby/ you Know really how much it costs? 

Όλα τα ντουέτα σε αυτό το cd είναι όμορφα και σπάνια σαν τον Van, όμως αυτό είναι για λιγότερο μυημένους στο φαινόμενο Van Morrison. Για να αγαπήσεις την ετεροχρωμία, το κάλλος και το ασυνήθιστό του πρέπει να πας λάου- λάου. 
Το ίδιο και η θάλασσα. Είναι πανέμορφη! Κρίμα που δεν έχετε εικόνα. Γι αυτό όταν ετοιμαστείτε κατάλληλα,δηλαδή με μια συσκευή walkman (υψηλής ή όχι ανάλυσης, αδιάβροχη ή μη, σκασίλα μας) και θάλασσα, περπατείστε το παραπάνω κομμάτι. Αργό είναι. Δεν θα σας ιδρώσει. Τώρα ,όμως, όχι σε ένα μήνα.
Τώρα που φυσάει αυτό το ανεπαίσθητο,ελαφρύ,αμυδρό,αχνό και αλμυρούτσικο αεράκι.

Φιλιά!

ΥΓ: Τόρτσα, από το torch είναι η μεγάλη λαμπάδα που ανάβουν οι Κερκυραίοι. Ξέρετε, αυτή που είναι  ίσα με το μπόι μας. Μια λέξη που χρησιμοποιεί ο προϊσταμενούλης μου!