Shine On You Crazy Diamond
Το ταξίδι στη Βρετανική μουσική συνεχίζεται με Pink Floyd και Shine On You Crazy Diamond, αφιερωμένο στον Θωμά που του αρέσει και τον βρήκε ζωντανό το 1975, όταν κυκλοφόρησε.
Είναι ταξιδιάρικο, είναι γραμμένο για τον Barret και είναι πλούσιο σε αισθησιακά μουσικά θέματα. Σίγουρα, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό άκουσμα της εποχής του, αλλά ποιός δεν το θεωρεί και σύγχρονο;
Πρόκειται για μια σουίτα σε σολ μινόρε, αποτελούμενη από 9 μέρη.
Οργανικά συμμετέχει ένα minimoog, κιθάρες με ή χωρίς distortion, ένα βαρύτονο σαξόφωνο, ένα τενόρο σαξόφωνο και φυσικά μπάσο και drums. Όλα τα οργανάκια εκτός της βάσης, έχουν τα σολάκια τους με πιο εντυπωσιακό αυτό των δυο σαξοφώνων.
Ρυθμικά τα 4/4 αλλάζουν σε 6/4 και 12/8 και πάλι 4/4 δίνοντας το ροκ, το μπλουζ αλλά και το φανκ χρώμα. Τονικά το σολ μινόρε κλίμα, μεταφέρεται στο αντίστοιχο σολ ματζόρε και πάλι πίσω και ξανά-μανά φουλ στην διατονική μετατροπία.'Ολες οι μετατροπίες είναι γλυκές και πολιτισμένες.
Δηλαδή, διαβάζοντας τους στίχους,αν δεν ξέρεις ότι γράφτηκε για τον Syd Barret, είσαι σίγουρος ότι κάτι ήπιαν τα παιδιά και το έγραψαν το κομματάκι. 'Ομως ο διαχωρισμός των μερών,το πως δηλαδή η μια ενότητα οδηγεί στην άλλη και το finale που δεν είναι παρά μια funebre μελωδία για τον Syd και η οποία καταλήγει στην γνωστή και χαριτωμένη picardy third συγχορδία- εκδοχή (δηλ.από το μινόρε φινάλε που περιμένεις, ακούς ματζόρε) προσπαθώντας να δώσει με την ματζοροποίηση μια ελπίδα, παρατεταμένη κιόλας, σε κάνει να πιστεύεις, ότι υπάρχει ψάξιμο και μια σοβαρότητα στο γράψιμο και στην ενορχήστρωση φυσικά.
Μάλλον αξίζει να τους αφιερώσετε 26 λεπτά από την ζωή σας, κλείνοντας όλα τα φώτα(αυτό της οθόνης αρκεί) και ιδανικά με ένα λικέρ ουίσκι με πάγο σε κοντό, τετράγωνο ποτήρι, φτιάχνεστε στο πρώτο επτάλεπτο.
but
Καλό βράδυ και καλά ξετελέματα με το ουίσκι!
Το ταξίδι στη Βρετανική μουσική συνεχίζεται με Pink Floyd και Shine On You Crazy Diamond, αφιερωμένο στον Θωμά που του αρέσει και τον βρήκε ζωντανό το 1975, όταν κυκλοφόρησε.
Είναι ταξιδιάρικο, είναι γραμμένο για τον Barret και είναι πλούσιο σε αισθησιακά μουσικά θέματα. Σίγουρα, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό άκουσμα της εποχής του, αλλά ποιός δεν το θεωρεί και σύγχρονο;
Πρόκειται για μια σουίτα σε σολ μινόρε, αποτελούμενη από 9 μέρη.
Οργανικά συμμετέχει ένα minimoog, κιθάρες με ή χωρίς distortion, ένα βαρύτονο σαξόφωνο, ένα τενόρο σαξόφωνο και φυσικά μπάσο και drums. Όλα τα οργανάκια εκτός της βάσης, έχουν τα σολάκια τους με πιο εντυπωσιακό αυτό των δυο σαξοφώνων.
Ρυθμικά τα 4/4 αλλάζουν σε 6/4 και 12/8 και πάλι 4/4 δίνοντας το ροκ, το μπλουζ αλλά και το φανκ χρώμα. Τονικά το σολ μινόρε κλίμα, μεταφέρεται στο αντίστοιχο σολ ματζόρε και πάλι πίσω και ξανά-μανά φουλ στην διατονική μετατροπία.'Ολες οι μετατροπίες είναι γλυκές και πολιτισμένες.
Δηλαδή, διαβάζοντας τους στίχους,αν δεν ξέρεις ότι γράφτηκε για τον Syd Barret, είσαι σίγουρος ότι κάτι ήπιαν τα παιδιά και το έγραψαν το κομματάκι. 'Ομως ο διαχωρισμός των μερών,το πως δηλαδή η μια ενότητα οδηγεί στην άλλη και το finale που δεν είναι παρά μια funebre μελωδία για τον Syd και η οποία καταλήγει στην γνωστή και χαριτωμένη picardy third συγχορδία- εκδοχή (δηλ.από το μινόρε φινάλε που περιμένεις, ακούς ματζόρε) προσπαθώντας να δώσει με την ματζοροποίηση μια ελπίδα, παρατεταμένη κιόλας, σε κάνει να πιστεύεις, ότι υπάρχει ψάξιμο και μια σοβαρότητα στο γράψιμο και στην ενορχήστρωση φυσικά.
Μάλλον αξίζει να τους αφιερώσετε 26 λεπτά από την ζωή σας, κλείνοντας όλα τα φώτα(αυτό της οθόνης αρκεί) και ιδανικά με ένα λικέρ ουίσκι με πάγο σε κοντό, τετράγωνο ποτήρι, φτιάχνεστε στο πρώτο επτάλεπτο.
but
Καλό βράδυ και καλά ξετελέματα με το ουίσκι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου