ΟΞΥΓΟΝΟ - ΤΑΝΙΑ ΝΑΣΣΙΜΠΙΑΝ (2003)

ΟΞΥΓΟΝΟ

Μ' ένα τζιν ξεβαμμένο
στο πιο γρήγορο τρένο
ανεβαίνω, ανεβαίνω.
Φρένο, γκάζι και δρόμο
Θέλω φως και οξυγόνο
οξυγόνο, οξυγόνο.

Μια λεωφόρος μπροστά
Περιμένει να της βάλω φωτιά.

Μια καρδιά στο στήθος μου χτυπάει
Σαν σφυρί το χρόνο μου μετράει
Παίρνω μπρος και φεύγω και όπου πάει, φεύγω.
Θέλω φως, νερό και οξυγόνο
Στους θεούς το μπόι μου υψώνω
Θέλω φως, νερό και οξυγόνο, φεύγω.

Έχω τζιν που αντέχει
Και έναν ήλιο που τρέχει
Και πηγαίνω, και πηγαίνω.
Κι ας μου κάψει το δέρμα
Στο ανάποδο ρεύμα
Επιμένω, επιμένω.

Μια λεωφόρος μπροστά
Περιμένει να της βάλω φωτιά.

Μια καρδιά στο στήθος μου χτυπάει
Σαν σφυρί το χρόνο μου μετράει
Παίρνω μπρος και φεύγω και όπου πάει, φεύγω.
Θέλω φως, νερό και οξυγόνο
Στους θεούς το μπόι μου υψώνω
Θέλω φως, νερό και οξυγόνο, φεύγω.

Να τρέχει ο δρόμος μπροστά
Και ό,τι χάνω το κερδίζω ξανά.

Μια καρδιά στο στήθος μου χτυπάει
Σαν σφυρί το χρόνο μου μετράει
Παίρνω μπρος και φεύγω και όπου πάει, φεύγω

............................................................................

Φεύγω. 
Η λέξη ύστερα από μια χαζομέρα στην δουλειά. 

Μια πρόβα μπούρδα. 

Μια εμφάνιση για την Unisef την ερχόμενη Κυριακή...Την περιμένω πώς και πώς!

Ένα ανιαρό μεσοδιάστημα πριν από τα μεγάλα γεγονότα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Ένα ταξιδιάρικο κομμάτι μέσα στο αυτοκίνητο όταν έχεις πήξει και γουστάρεις να πατήσεις το γκάζι.

Πολύ κρύο και αέρα αυτές τις μέρες με τους φοίνικες στην διαδρομή για το σπίτι να καταντούν σαν κάτι κακοβαλμένα περουκίνια πάνω σε κακομοίρικες φαλάκρες.

Ο Βοριάς δεν αγγίζει το νερό εδώ στον νότο. Ασήμι με σύννεφα. Η θάλασσα πάρα πολύ όμορφη! Ψύχραιμη!

Η λεωφόρος μπροστά και η φωτιά μέσα στο μυαλό.

Φως, νερό και οξυγόνο όταν πνίγεσαι. Και φευγιό!

Φευγιό και επιμονή στα δύσκολα. Στο ανάποδο ρεύμα που σε παρασέρνει, χειρόφρενο.

Είναι ωραία να εναλλάσσονται οι εικόνες της διαδρομής δίπλα στο νερό με αυτό το τραγούδι. Μοιάζει με ένα σενάριο που εκτυλίσσεται στην ακτή πάντα και λείπει η μουσική επένδυση.

Τις σκέψεις τις έχω.Με το που θα δω την πρώτη εικόνα της θάλασσας,στο Φάληρο και ανάλογα με το σενάριο του μυαλού, φοράω το αντίστοιχο CD. Έτοιμη η ταινία μικρού μήκους της επιστροφής.

Όλα μπορεί να τα απομονώσει η συντροφιά από ένα τραγούδι μέσα στο εν κινήσει αυτοκίνητο.

Τα οφέλη και τα μειονεκτήματα. Την έκρηξη από την εγκράτεια. Το καθαρό βλέμμα από το μπερδεμένο. Το ένοχο από το καθαρό.

Η μουσική πρέπει αφού ξυπνάει το συναίσθημα να το νοικοκυρεύει. Να μην το αφήνει να ξεχειλίζει και να γίνεται επικίνδυνο.

Όπως και να χει αυτό το τραγουδάκι μπορεί να μην σας αρέσει, αλλά εμένα με βοήθησε να κερδίσω ό,τι έχασα.

Σας φιλώ!

Όνειρα γλυκά!