Myconian Ambassador Hotel+Λιτανεία Αγίου Αρτεμίου.
Guest Stars: Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος + Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Τα της τελετής και της λιτάνευσης δεν θα τα σχολιάσω διότι υπάρχουν σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο και στο YouTube.
Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω την ομορφιά του νησιού στο λίγο που είδα.
Καλή η πατρίδα του καθενός, αλλά τα Κυκλαδονήσια δεν είναι τυχαία πόλος έλξης.
Δυστυχώς την Μύκονο την βλέπω σε τεύχη.
Η πρώτη επίσκεψη πριν χρόνια ήταν τρίωρη.
Αυτή εδώ διήμερη μεν, αλλά για δουλειά.
Η λιτάνευση της εικόνας , ήταν και η βόλτα η δική μου. Μέχρι εκεί.
Όμως το συναίσθημα μετράει και η πρόθεση.
Όλες οι κινήσεις της μπάντας άγγιξαν το τέλειο. Δεν είναι τυχαίο.
Αυτό ξεκινάει από την εμπιστοσύνη που σου εκπέμπει ο μαέστρος, συνεχίζεται με τον επαγγελματισμό του καθενός και διανθίζεται από την άψογη φιλοξενία του myconian Ambassador Hotel, αλλά και των πανέμορφων εικόνων που περνούν από τα μάτια σου.
Μια εικόνα είναι ο γιαλός. Η διαδρομή από το ξενοδοχείο στο λιμάνι. Η βόλτα παίζοντας μπροστά από την βιτρίνα του Καίσαρη και όλων των επώνυμων καταστημάτων.
Οι γλάροι. Το κρουαζιερόπλοιο στο λιμάνι.
Έχει πράγματα να κολλήσει το μάτι και το μυαλό.
Για τις τρεις γυναίκες του γκρουπ ενδιαφέρον παρουσίασαν τα προϊόντα περιποίησης του Αmbassador.
Όπως δείχνει η εικόνα, βγάζεις μποτάκια, αξιοποιείς τα μπουκαλάκια ομορφιάς με ένα μαραθώνιο ντους και μετά στον καναπέ με θέα τη θάλασσα βάφεις νύχια καπνίζοντας.
Καλό;
Επίσης άλλο χαλαρωτικό το σερβίρισμα του κρασιού στους 50 πόντους ύψος ποτήρια.
Χαζό ε; Κι όμως...
Είθισται το κοντό ποτήρι του κρασιού να είναι αυτό που θα σε γλεντήσει. Θα το βάλεις στο κέντρο της πίστας και θα χορέψεις μια ζεϊμπεκιά.
Θα το χτυπήσεις αλύπητα, ευχόμενος υγεία.
Το άλλο είναι αλλιώς.
Είναι το ποτήρι της ηρεμίας της παρέας.
Της αγκαλιάς. Τα δάχτυλα εξαπλώνονται σαν κισσός γύρω του, έως ότου το φέρεις μπροστά στο στόμα και με μια κομψή και απαλή κίνηση ευχηθείς και δοκιμάσεις.
Δεν είναι το ποτήρι του "άσπρου πάτου".
Αποζητά κουβέντα και φαγητό σε ήπιο τέμπο.
Σε χαμηλό λέβελ αντίστοιχα είναι και τα φώτα. Τόσο όσο...
Αντίστοιχη είναι και η μουσική.
Όλα λοιπόν πλαισιώνουν ένα τέτοιο ποτήρι και το βοηθούν να πετύχει μαζί με το περιεχόμενό του τον στόχο του.
Την απόλυτη χαλάρωση φυσικά!
Ίσως όλα αυτά να σας φαίνονται γραφικά.
Μπορεί.
Όμως δεν σας σκάει το χειλάκι όταν από τον απόλυτο ύπνο στο κρεβάτι με τα 4 μαξιλάρια ανοίξετε το παράθυρο και από αριστερά προσπαθεί ο ήλιος να πηδήσει τον λόφο και από τα δεξιά η θάλασσα λαδωμένη τον περιμένει να της πάρει την κρυάδα της βραδινής υγρασίας; Άλλη μια εικόνα χαλάρωσης και ομορφιάς.
Νομίζω ότι οι αισθήσεις σκουντάνε την λογική σε κάτι τέτοια.
Έρχεσαι δεύτερη κοπελιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου