'Ενα παιδάκι,γεννημένο το 1945 στην Αμερική, που ξεκινάει νωρίς κλασσικό πιάνο, στην πορεία μπλέκεται με την jazz, στην οποία τελειοποιείται μέσα από τις συνεργασίες του.
Οι περισσότεροι δίσκοι του είναι αυτοσχεδιαστικά μοτίβα μακράς διάρκειας, πάνω σε ένα θέμα (εδώ το Autumn Leaves), που τα ξεχειλώνει και τα αναλύει, χωρίς να σκέφτεται, αν θα τα σιγοτραγουδάει ταυτόχρονα την ώρα που τα παράγει, αν θα χτυπάει το πόδι του στο παρκέ της αίθουσας την στιγμή που παίζει και φυσικά οι κραυγές ηδονής, όταν του πετυχαίνει η συνταγή.
Το χαρακτηριστικό λοιπόν του Jarrett είναι ότι ξεδιπλώνει όλη του τη σκέψη και διάθεση μπροστά στο κοινό που τον ακούει. Δεν υπάρχει φόρμα δεδομένη,αλλά πάει ,όπου τον βγάλει.
Είναι όλος αυτοσχεδιαστικός και όχι μέρος ενός κομματιού ο αυτοσχεδιασμός του.
Δεν μπορώ να πω με ευγενικές λέξεις, τι χρειάζεται να έχεις για να το κάνεις αυτό.
Οκ σπουδές, ταλέντο... και α......!
Over the rainbow
Για όσους πλήττετε με τα μακρόσυρτα jazz solos.
'Ολο αυτό το cd, "La Scala",σε γονατίζει συναισθηματικά.
Νότες
Όπως παίχτηκε στο Μιλάνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου