Ο Ράντυ Πάους στην "Τελευταία Διάλεξη-Πραγματοποιώντας τα παιδικά σου όνειρα" που έγινε και βιβλίο ( 2008 στην Αμερική , 2009 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Πατάκη) συνοψίζει τα σημαντικότερα πράγματα, που θα έλεγε κάποιος που έχει "ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΕΙ" τη ζωή.
Μέσα από τις οικογενειακές του αναμνήσεις σαν παιδί, την επαγγελματική του πορεία ως καθηγητής και ερευνητής, την καθημερινότητα τους ως πατέρας τριών παιδιών και παντρεμένος με τον έρωτα της ζωής του δίνει την τελευταία του διάλεξη μερικούς μήνες πριν πεθάνει από διαγνωσμένο καρκίνο.
Όποιος διαβάσει το βιβλίο δεν θα δυσκολευτεί σε κάθε κεφάλαιο να υπογραμμίσει την κεντρική ιδέα. Ο Π. παραθέτει μια λίστα με οδηγίες προς ναυτιλλομένους.
Κάθε μέρα απευθυνόμενοι στα παιδιά μας χρησιμοποιούμε αυτά που η μαμά-φίλη Νικολέτα ονομάζει "τσιτάτα".
Χρειαζόμαστε όμως και εμείς τα δικά μας. Όπως είμαστε μεγάλοι πλέον και δεν σηκώνουμε κουβέντα από τους γονείς μας, έρχεται ο Πάους και μας κληροδοτεί τα δικά του.
Το βιβλίο μου το έδωσε η Ιωάννα, τυχαία, μετά την καλοκαιρινή μου άδεια, έτοιμο και υπογραμμισμένο. Μακάρι να το είχα διαβάσει ένα χρόνο πριν! Ακόμα και τώρα όμως καλό είναι να το ξεφυλλίζει κανείς πού και πού και να το έχει στη βιβλιοθήκη του.
Όλη αυτή η κουβέντα γίνεται, γιατί σήμερα σκέφτομαι μια από τις συμβουλές του Πάους, (η πιο light) αφού το αυτοκίνητό μου ή θα φτιαχτεί λόγω μεγάλης βλάβης ή θα αντικατασταθεί.
" Τα αυτοκίνητα είναι για να μας πηγαίνουν από το σημείο Α στο σημείο Β. Είναι χρηστικά μηχανήματα και όχι έκφραση κοινωνικού γοήτρου" λέει ο Πάους. Σωστό το τσιτάτο, αλλά είναι και ένα παιχνίδι που σε διασκεδάζει.Ένα παιχνίδι, που όσο μεγαλώνεις ,τόσο πιο νεανικό θα πρέπει να είναι, όχι για να δείχνεις με αυτό την καλύτερη οικονομική σου επιφάνεια, αλλά την παιδικότητά σου. Θεωρώ ότι αν ζούσε ο Πάους θα καταλάβαινε αυτή τη λογική, αφού ο ίδιος είχε τρέλα με τα λούτρινα ζωάκια, μια μεγάλη συλλογή, τα οποία χάρισε την ημέρα της τελευταίας του διάλεξης, σε όποιον ήθελε.
" Τα αυτοκίνητα είναι για να μας πηγαίνουν από το σημείο Α στο σημείο Β. Είναι χρηστικά μηχανήματα και όχι έκφραση κοινωνικού γοήτρου" λέει ο Πάους. Σωστό το τσιτάτο, αλλά είναι και ένα παιχνίδι που σε διασκεδάζει.Ένα παιχνίδι, που όσο μεγαλώνεις ,τόσο πιο νεανικό θα πρέπει να είναι, όχι για να δείχνεις με αυτό την καλύτερη οικονομική σου επιφάνεια, αλλά την παιδικότητά σου. Θεωρώ ότι αν ζούσε ο Πάους θα καταλάβαινε αυτή τη λογική, αφού ο ίδιος είχε τρέλα με τα λούτρινα ζωάκια, μια μεγάλη συλλογή, τα οποία χάρισε την ημέρα της τελευταίας του διάλεξης, σε όποιον ήθελε.
Το βιβλίο είναι 280 σελίδες, που όμως μια μέρα φτάνει για να τις ρουφήξετε.
Μπορεί μέσα από την εξιστόρηση των ιστοριών-στιγμών του Πάους να φαίνεται ελαφρύ, κατά βάθος όμως δεν είναι. Είναι σε πολλά σημεία τραγικό, ενώ τελειώνοντας νιώθεις, ότι σε μια αντίστοιχη περίπτωση ίσως μπορέσεις και εσύ να τα καταφέρεις, όπως ο Πάους, αλλά και πόσο άδικο είναι να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι από τη ζωή.
- Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μόνο το πώς θα παίξουμε την παρτίδα.
- Το ότι βρίσκεσαι στη θέση του οδηγού(θέση ισχύος) δε σημαίνει ότι μπορείς να πατήσεις τους ανθρώπους.
- Τα παιδιά χρειάζονται να ξέρουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν.
- Πάντα να έχετε να παρουσιάσετε κάτι σαν πρόταση γιατί έτσι θα είσαστε περισσότερο ευπρόσδεκτοι.
- Οι τοίχοι υπάρχουν για να σταματούν τους ανθρώπους που δεν θέλουν κάτι αρκετά.
- Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βελτιωθούμε είναι να αναπτύξουμε πραγματικά την ικανότητα αξιολόγησης του ευατού μας.
- Η τύχη είναι το σημείο όπου η προετοιμασία συναντάει την ευκαιρία.
- Ο χρόνος είναι το μόνο που έχουμε. Κι ίσως μια μέρα ανακαλύψουμε ότι έχουμε λιγότερο από ό,τι νομίζουμε.
- Το να παραπονιέσαι δεν αποδίδει ως στρατηγική.
- Οι σωστές συγνώμες έχουν 3 σκέλη:αυτό που έκανα ήταν λάθος,νιώθω άσχημα που σε πλήγωσα,πώς μπορώ να επανορθώσω.
- Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να ονειρεύεται.Τροφοδοτήστε και τα όνειρα των παιδιών σας.Μερικές φορές αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα τους επιτρέψετε να πάνε λίγο πιο αργά για ύπνο.
Καλό βράδυ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου