Ένα από τα πράγματα που αρκετοί θα έκαναν αν κέρδιζαν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό θα ήταν ένα ταξίδι με πλοίο. Μια κρουαζιέρα!
Το έχω και εγώ αυτό το όνειρο και θα το πραγματοποιούσα ακόμα και τώρα που μάλλον πολλοί θα σκέφτονταν την περίπτωση του κομποδέματος.
Ψάχνοντας όμως τις τιμές εισιτηρίων για μια απλή μετάβαση σε ελληνικό νησί με αυτοκίνητο διαπιστώνω πως ακόμα και ένα αυθημερόν ταξίδι αγγίζει τα όρια μιας κρουαζιέρας. Όχι αυτής της ουτοπικής, καθότι ΛΟΤΤΟ δεν παίζω, αλλά μιας πιο μετριοπαθούς και σεμνής.
Για μένα καλοκαιρινές διακοπές = ταξίδι με πλοίο.
Έτσι έμαθα και αυτό νιώθω ως απελευθέρωση από την πόλη.
Διακοπές που δεν ξεκινούν με το"αντίο" στον ουρανοξύστη του Πειραιά από την πρύμνη και την χαιρετούρα της Αττικής ακτογραμμής από τον δίαυλο δεν έχουν χάρη.
Κατεβαίνοντας στο λιμάνι και περνώντας μπροστά από τη δουλειά αφήνω πίσω μου τον χειμώνα.
Τη δουλειά μου την αγαπάω. Όμως εκείνη τη στιγμή της συσσωρευμένης κούρασης την προσπερνώ χωρίς τύψεις που έρχεται δεύτερη!
Διακοπές με αυτοκίνητο έχω κάνει αρκετά καλοκαίρια. Δεν είναι το ίδιο!
Όσο και αν διαβάζεται περίεργα είναι πολύ πιο ωραία η δυσωδία του λιμανιού που σε ξεπροβοδίζει στην νησιωτική αύρα, από το καθισιό μέσα στο αυτοκίνητο και το χάζι από αυτό.
Το ταξίδι στη θάλασσα είναι αργό και χορταστικό. Η λάμψη του ουρανού και της θάλασσας μου ασπρίζουν το μυαλό και μου καθαρίζουν τα μάτια.
Η αλμύρα στα χέρια και το πρόσωπο από τις βόλτες στο κατάστρωμα είναι το "άσε μου κάτι για να σε θυμάμαι".
Ο καλύτερος συνδυασμός είναι να έχεις και κάπου την κεφαλή και το κορμί να κλίνεις, μετά τη βόλτα και το χαζολόγημα. Σε αυτό το θέμα βέβαια ετοιμάσου να κλαις τα λεφτά σου σε περίπτωση που βρεις καλή παρέα, διότι απλά το κρεβάτι θα μείνει στρωμένο και καθαρό. Και όταν λέμε κρεβάτι ας ονειρευτούμε την καλή εκδοχή μιας καμπίνας που δεν θα θυμίζει επιπλωμένη ντουλάπα με δυο ή τέσσερις σαρκοφάγους για ολιγόωρο ύπνο. Ακόμα και έτσι βέβαια έχει γούστο αφού προσπαθείς να μπεις στις μύτες των παπουτσιών σου για να μην ξυπνήσεις τους υπόλοιπους, τη στιγμή που το πιο ήπιο ηχητικά επαναλαμβανόμενο άκουσμα είναι το τρίξιμο του ποτηριού για τις οδοντόβουρτσες πάνω στο γυάλινο ράφι και το δυνατότερο η ίδια η μηχανή του καραβιού.
Η πιο εντυπωσιακή καμπίνα βέβαια είναι αυτή της πρώτης θέσης με το γνωστό παραμυθένιο φινιστρίνι. Μικρή ή μεγάλη δεν παίζει ρόλο αν είσαι ερωτιάρης τύπος και βλέπεις μια προοπτική ηδονικών ερωτικών περιπτύξεων, όπως επίσης και αν είσαι ένας εκλεπτυσμένος ματάκιας θα μπορέσεις από αυτό το φινιστρίνι που δεν είναι παρά η τρύπα της κλειδαριάς να κρυφοκοιτάξεις τα μυστικά της θάλασσας.
Προστατευμένος πίσω από τα κουρτινάκια του φεγγίτη που μοιάζει με παράθυρο κουκλόσπιτου σκέψου πόσα ζωντανά πλάσματα υπάρχουν εκεί έξω. Ένας ολόκληρος και ανεξερεύνητος κόσμος.
Μια από τις μεγαλύτερες φοβίες μου είναι να βρεθώ νύχτα, μεσοπέλαγα.
Το απέραντο σκοτάδι του νερού κάτω από τα πόδια μου, ένα πλοίο που βυθίζεται και εγώ να πρέπει να επιβιώσω απέναντι στην εχθρότητα του υγρού στοιχείου.
Στο ταξίδι με το καράβι υπάρχουν στιγμές που βιώνεις το μάξιμουμ της ανίας, όσο δεν συμβαίνει κάτι ξεχωριστό. Γι αυτό εξασκείς την ικανότητα της παρατηρητικότητας προσπαθώντας να μαντέψεις ποιοι είναι οι διπλανοί σου, ακούς κρυφά συζητήσεις τους (είναι αγένεια το ξέρω και δυστυχώς η ευγένεια ανοίγει βράχους και η αγένεια κλείνει πόρτες) , θαυμάζεις το ντύσιμο ή το πετυχημένο πεντικιούρ, καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που έκατσες δίπλα στην τηλεόραση και θα πρέπει να υποστείς το τηλεοπτικό πρόγραμμα και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Μέσα σε αυτή την περιορισμένη ζωή προτιμώ το πρώτο, όπου οι άγνωστοι αποκτούν τρομερή σημασία και γίνονται το επίκεντρο της απασχόλησης μου. Ειδικά όταν ανοίγουν τα τάπερ εκεί απογειώνεται η διάθεσή μου. Τι καλό έφερε η κυρία άραγε; Κεφτέδες;Το σκόρδο είναι μπόλικο;
Εναλλακτική απασχόληση είναι η ανάγνωση ενός βιβλίου, τούβλινου, (300 σελίδες και άνω) που έχεις τσεκάρει από πριν ότι έχει ενδιαφέρον διαβάζοντας τις πρώτες 20 σελίδες. Το παρατάς μέσα στην αγωνία για να το ξαναανοίξεις στο ταξίδι καπνίζοντας και βουλιάζοντας στην πλοκή του. Έξω φυσικά, που αλλού, στην ωραιότατη καρέκλα του γύφτου!
Άρχισε να βρέχει τώρα και μάλλον δεν ταιριάζει να σας γράφω για θάλασσες και ταξίδια.
Θα σας αφήσω με την τελευταία σκηνή με το βιβλίο στο κατάστρωμα στην καρέκλα του γύφτου και φάτσα τον ήλιο να δύει, ενώ στα αυτιά παίζουν στις ρυθμικές κιθάρες τους οι Gipsy Kings τη ρομαντική μπαλάντα, Un Amor !
Καληνύχτα να έχετε!
Απλή, στεριανή ,χωρίς θαλάσσια λικνίσματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου