ΛΟΝΔΙΝΟ 15/11-22/11/2014

Θα πρέπει να είμαστε από αυτούς τους λίγους επισκέπτες του Λονδίνου που δεν μπήκαμε στο Harrods και δεν επισκεφτήκαμε το Madame Tussaud. 

Κάναμε πράγματα βέβαια και αν υπολογίσουμε ότι σέρναμε και τα παιδιά μαζί. 

Δεν έχω παράπονο. 

Πρώτη Μέρα

Η πτήση ήταν σε ώρα Καρπαθίων.Πήραμε μαζί τα σκόρδα και το παλούκι, αλλά τον Κόμη Δράκουλα δεν τον συναντήσαμε στα Σπάτα. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και έτσι 08:30 ώρα Αγγλίας προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Stansted. Από εκεί με την εταιρεία πούλμαν Terravission σε μια ώρα φτάσαμε στον σταθμό του Stratford και με το τρένο σε 3 στάσεις, τσουπ στο Ilford.

Παραλαβή όπλων, δηλαδή, δωμάτιο, Oyster cards για τις μετακινήσεις με το μετρό, τα λεωφορεία και τον σιδηρόδρομο, ανίχνευση της κοντινής περιοχής-αγοράς στο Ilford, "μαμά πεινάω" και φαγητό στον πεζόδρομο της αγοράς μαγειρεμένο από Ινδό, συνάλλαγμα και μια βόλτα στον Πύργο του Λονδίνου και την Tower Bridge. Νωρίς το βράδυ παύση ασυρμάτου..

Δεύτερη Μέρα

Η Κιάρα μας ξεσήκωσε για London Eye. 

Πριν φτάσουμε στο ραντεβού, περπατήσαμε πλάι στον Τάμεση, μπαίνοντας στον Southwark Cathedral που ήταν σε εξέλιξη μια πρόβα με όργανο και παιδική χορωδία, καθώς και το κτίριο της Τate Modern, τον Θόλο του Σαίξπηρ, το Royal National Theatre, το National Film Theatre  και τo Royal Festival Hall.

Δεν το είχα και σε πολύ εκτίμηση το "Μάτι", όμως αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο. Για όποιον βρίσκεται πρώτη φορά στο Λονδίνο είναι, ό,τι πρέπει, γιατί κατατοπίζεται και εγκλιματίζεται με τη θέα από εκεί πάνω και με τη βοήθεια του χάρτη, που σου δίνουν, κάνεις τα σχέδιά σου για τις επόμενες μέρες. Τα παιδιά το χάρηκαν εξίσου γιατί το θεώρησαν "η ώρα του λούνα πάρκ".

Το παιχνίδι συνεχίστηκε στην παιδική χαρά που είναι κάτω από το London Eye και έτσι είχαμε την ευκαιρία να πούμε με την Κιάρα τα νέα μας και τα παιδιά να παίξουν σε ένα άλλο, πολύ διαφορετικό χώρο. 

Το μεσημεριανό φαγητό ήταν ένα πείραμα που τελικά πέτυχε. Από την Ελλάδα λόγω του London Jazz Festival είχαμε ρισκάρει να κλείσουμε εισιτήρια σε ένα live και να πάμε με τα παιδιά να φάμε και να ακούσουμε μουσική.Το συγκεκριμένο bar καλωσόριζε τα παιδιά και είχε και Kid menu. Μόνο που τα παιδιά ήταν 5, η πιο μικρή 17 μηνών και 5 ενήλικες = 10 άτομα. Χαμός.

Αφού υπήρξε μια σχετική ταλαιπωρία μέχρι να βρούμε το μαγαζί και με βροχή συν τοις άλλοις, φτάσαμε χάνοντας λιγάκι από την αρχή του προγράμματος.

Τα παιδιά μου πρώτη φορά μπαίνουν σε live bar. Ευτυχώς, άκαπνο. Σημαντικό αυτό.

Φάγαμε, ήπιαμε μπίρα άνευ αλκοόλ και ακούσαμε τους Missisipi Swamp Dogs.

Πάρα πολύ κεφάτο συγκρότημα και πάρα πολύ αξιόλογοι μουσικοί όλοι τους.

Γνώρισα τον τρομπονίστα, ο οποίος είναι πολύ κοινωνικός και χειρίζεται τις δημόσιες σχέσεις του γκρουπ. Μας ρώτησε για τις μουσικές σκηνές στην Αθήνα και του πρότεινα να έρθει σε επαφή με το δικό μας "Half Note, Jazz Club". Εκείνος μου χάρισε ένα cd του γκρουπ. ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ!

Η επιστροφή στο ξενοδοχείο έγινε αφού κάναμε μια βόλτα στην Picadilly Square που ήταν στολισμένη Χριστουγεννιάτικα, και στην Trafalgar Square.

Μεταξύ μας τώρα, τον στολισμό των Γερμανών, των Αυστριακών, των Τσέχων και των Γάλλων δεν τον είδαμε στο Λονδίνο. Θέλουν δουλίτσα ακόμα... Στα μέχρι τώρα ταξίδια μου, που είναι κοντά στα Χριστούγεννα, την πιο αγαπημένη μου γιορτή, τον καλύτερο στολισμό τον είδα στο Στρασβούργο.

Τρίτη Μέρα

Ξυπνήσαμε αρκετά ξεκούραστοι, γι΄ αυτό και ήμασταν στο κέντρο σχετικά πρωί, μισή ώρα δηλ. πριν ανοίξουν τα μουσεία. Ήρθε η ώρα για το Βρετανικό Μουσείο. Λίγο πριν, μια παιδική χαρά ήταν απαραίτητη, προκειμένου να μην κινδυνεύσουν τα εκθέματα.

Το μουσείο σε ταξιδεύει σε όλους τους μεγάλους πολιτισμούς και κράτησε το ενδιαφέρον και στα παιδιά. Εξάλλου το ελληνικό στοιχείο είναι τόσο έντονο που νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Από την πρωτόγονη απλότητα των κυκλαδικών ειδωλίων, μέχρι την περίτεχνη ζωγραφική των ελληνικών αγγείων. Μην ξεχνάμε ότι στις αρχές του 19ου αιώνα ο "λόρδος" Έλγιν "μετέφερε" πολλά αγάλματα, την μεγάλη ζωοφόρο με την λιτανεία για τον εορτασμό των γενεθλίων της Αθηνάς καθώς αετώματα και μετόπες. Ο αριθμός είναι ανατριχιαστικός. 'Αλλο κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το μνημείο των Νηρηίδων, η πρόσοψη ενός τάφου που  χτίστηκε σαν μικρογραφία ελληνικού ναού. 

Μια σπουδαία αίθουσα που γειτνιάζει με τα ελληνικά εκθέματα είναι αυτή με τα καλύτερα κομμάτια της συλλογής Αιγυπτιακών αρχαιοτήτων. Κεφάλια ηγεμόνων, νεκρικά ομοιώματα, ζωγραφισμένες μούμιες, βιβλία για τους νεκρούς και κοπτικά πορτρέτα.

Δίπλα στα αιγυπτιακά αγάλματα, ασσυριακές ζωφόροι, φτερωτά λιοντάρια φρουροί, εικόνες από την ιστορία ενός βασιλικού κυνηγιού κτλ.

Ακόμα, Ρώμη, Ισλάμ, Κίνα, Ιαπωνία, Βρετανία, Ινδία, Αμερική.

Μετά την ανακαίνιση του Μουσείου,που ολοκληρώθηκε το 2003, η Μεγάλη αυλή του σκεπάστηκε με γυαλί και εκεί μπορείτε να φάτε, να ξεκουραστείτε και να ψωνίσετε από τα καταστήματα του μουσείου.

Συνεχίσαμε με το Cartoon Museum λόγω του θέματος που έχει ανακύψει με το σχέδιο και τον Ιάσονα. Είχε χαλκογραφίες του 17C και δίπλα την ιστορία που ήταν ζωγραφισμένη. Το μουσείο είχε ακόμα γελοιογραφίες, αλλά και σύγχρονα κόμικς π.χ. Ιαπωνικά. 

Στο πρόγραμμα αυτής της μέρας συμπεριλάβαμε και μια μίνι βόλτα στην Oxford Street και φαγητό στο Soho στην αλυσίδα Pizza Express, που την ώρα εκείνη είχε και live φωνή με πιάνο και ένα φλάουτο, στο πλαίσιο του London Jazz Festival.

Η μέρα έκλεισε με περπάτημα εως την Trafalgar Square και επίσκεψη στην εκκλησία Αγίου Μαρτίνου των Αγρών και στην Εθνική Πινακοθήκη. 

Στην πλατεία απολαύσαμε ένα show breakdance και ένα παλικάρι που έπαιζε Bagpipe για να αγοράσει το δαχτυλίδι του γάμου. Φαντάζεστε το αντίστοιχο στο Σύνταγμα; Ο Βλάχος με το κλαρίνο, ο Πόντιος και ο Κρητικός με τις λύρες, ο Κυκλαδίτης με το βιολί... Για ένα μονόπετρο!

Δεν γίνονται αυτά από Έλληνα εκκολαπτόμενο γαμπρό!

Η Εθνική Πινακοθήκη καλό θα ήταν να την συνδυάσει κανείς και με την Πινακοθήκη των Πορτρέτων που βρίσκεται ακριβώς από πίσω, αλλά και με την Tate Modern και την Tate British αν είναι τόσο πολύ της ζωγραφικής και του καβαλέτου. Εμείς δεν αξιωθήκαμε για τα υπόλοιπα τρία γιατί θα είχαμε δράματα.

Ο Saint Martins in the Field δεν έχει χρώμα και μεγαλοπρέπεια στο εσωτερικό του,όπως ο Southwark ή το Westminster Abbey ή ο Άγιος Παύλος, αλλά προσφέρει συναυλίες στο κοινό που δυστυχώς δεν απολαύσαμε. Σας αφιερώνω το αγαπημένο μου Αγγλικό τραγουδάκι Balulalow του E.B.Britten. 

Τέταρτη Μέρα

Το πρόγραμμα είχε Big Ben και Αγγλικό Κοινοβούλιο, Westminster Abbey, St James Park, ανάκτορα Buckingham, Green park, πύλη του Wellington, Hyde Park, μνημείο Αλβέρτου, μουσείο φυσικής ιστορίας, μουσείο επιστημών και πίσω για hamburger στο Mile End. Από όλα τα παραπάνω το μουσείο Φυσικής Ιστορίας ήταν το πιο εντυπωσιακό για μένα. Εκεί είδα και το αγαπημένο μου πουλί, Ντόντο. Κατά τον Θωμά και τα παιδιά μου ήταν το πιο χαζό πουλί. Δυστυχώς, εξαφανίστηκε. Το καημένο...
Ο Ιάσονας λέει ότι στην ταινία "Pirates" o πειρατής Καπετάνιος έκρυβε στη γενειάδα του ένα Ντόντο,που ήταν η μασκότ του πλοίου του. Ο Δαρβίνος το ανακάλυψε και ήθελε να το προσφέρει στη Βασίλισσα Βικτωρία, με την οποία ήταν "τσιμπημένος". Η Βικτωρία όμως ήθελε να το φάει και έτσι ο πειρατής Καπετάνιος για να το σώσει τα έβαλε με την ναυαρχίδα του Αγγλικού στόλου, κερδίζοντας τον τίτλο, ο πειρατής της χρονιάς. Παρ όλο τον τίτλο, η Βικτωρία είναι αυτή που μοστράρει στα αξιοθέατα του Λονδίνου και είναι θαμένη στο Westminster Abbey, πλάι στην Ελισάβετ Α, που μετά θάνατον συγκατοικεί επίσης με την αντίπαλό της Μαίρη της Σκωτίας. Όλες αυτές τις μούμιες, διασκέδασε η 400αμελής χορωδία κατά την ενθρόνιση της Ελισάβετ Β, υπό την επίβλεψη του Handel, επίσης θαμμένος εκεί, παρέα με τον Κίπλινγκ και το "If",τον Ντίκενς και τον "Όλιβερ Τουίστ", τον Χάρντυ, τον Ρόμπερτ Μπράουνγκ με το απόφθεγμα " η γνώση με το μαρτύριο έρχεται...", (στα Κρητικά, η γιαγιά μου που δεν ήξερε τον Μπράουνγκ, έλεγε το ίδιο απόφθεγμα ως : "βρέξε κώλο, φάε ψάρι" ),τον Τένισον, τον Λόρενς Ολίβιε και άλλους.
Πλησιάζοντας στο φτωχικό της Ελισάβετ είδαμε τη σημαία επάνω που σημαίνει ότι ήταν μέσα. Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες είχε κόσμο αυτό το πρωινό, που πλησίαζε μέσα σε άμαξες και με όλη τέλος πάντων την μεγαλοπρέπεια μιας άφιξης επίσημων προσώπων. Μπούρδες...

Πέμπτη Μέρα
Μετακόμιση στο Woking, στο σπίτι της Κιάρας.
Προτού καταλήξουμε εκεί πήγαμε τον Πύργο του Λονδίνου.

Σιχαθήκαμε να βλέπουμε, πιστόλες,σπαθιά,πανοπλίες και κοσμήματα.

Έκτη Μέρα

Πρωινό στο σπίτι και βόλτα στο εμπορικό κέντρο του Woking για αγορά παπουτσιών. Δυστυχώς, έμεινα από λάστιχο.Η πλατεία ετοιμάζεται για το βραδινό show του ανάμματος του δέντρου. Λονδίνο και Notting Hill και  Portobello Road, Holland Park μέσω της πανέμορφης Ladbroke Grove. Στο Notting Hill πέρασα ωραία χαζεύοντας όπως ένας τουρίστας χαζεύει στο δικό μας Μοναστηράκι, οι υπόλοιποι όπως καταλαβαίνετε έκοβαν φλέβα. Και να που ήρθε η ώρα του Holland Park και ηρέμησαν τα πνεύματα. Τα παιδιά στην παιδική χαρά, οι υπόλοιποι για καφέ και μετά όλοι μαζί στον υπέροχο Kyoto Garden. Σ αυτό το κομμάτι του πάρκου πρέπει να είσαι μουγκός και σκεπτόμενος. Οι πινακίδες στην είσοδο το γράφουν. Έχει παγκάκια κάτω από δέντρα και μια λιμνούλα με ψαράκια για να μελετήσεις πολύ καλά όλα τα στάδια του διαζυγίου σου, της θεραπείας στη χρόνια νόσο σου και της αυτοκτονίας σου.
Ένα αγγλικό τσάι στην αλυσίδα Bill΄s έκλεισε την μέρα στην πόλη και ένα οικογενειακό βραδινό με ιταλικό φαγάκι από τα χέρια της Κιάρας και πολύ κουβεντούλα και παιχνίδι τα παιδιά αντίστοιχα μας οδήγησε σε ένα πολύ ευχάριστο ύπνο. (κάποια παιδιά,στρωματσάδα)

Έβδομη Μέρα 
Coven Garden, Camden Town , the Regent΄s park και little Venice.

Όγδοη Μέρα
Ευτυχώς  ο αποχαιρετισμός με την Κιάρα ήταν λιγότερο επίπονος από τον καλοκαιρινό και τα παιδιά χάρηκαν που θα τους ξαναδούμε σε λίγους μήνες.
Αποχαιρετώντας και τον παππού Piero που μόλις ήρθε από Ιταλία για ένα συνέδριο φύγαμε για Stratford να συναντήσουμε τους γονείς μου και να ετοιμαστούμε για αεροδρόμιο.
Πριν την απογευματινή αναχώρηση για Αθήνα μια βόλτα στο North Greenwich μας έδωσε το αποχαιρετιστήριο λάκτισμα με ομίχλη και ψιλοβρόχι.