ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Πρωί πρωί σήμερα και πριν ανοίξει το μάτι μου, (και του Μήτσου δεν πήγαινε πίσω), άρχισε ο κύριος Γιάννης τις ιστορίες από την Κάλυμνο του ΄80 όπου και υπηρετούσε. 

Ιστορίες για το πως μάζευαν οι σφουγγαράδες τα σφουγγάρια και για το πως βεβαίωνε παραβάσεις στο νησί, όντας αμούστακος Λιμενοφύλακας με τη χακί στολή του και για την συγκίνηση που τον κατέβαλε όταν θα έπρεπε να πάρει το μέρος των σφουγγαράδων, όταν οι έμποροι που κατέφθαναν προσπαθούσαν να ρίξουν την τιμή των σφουγγαριών. Γιατί όπως μας είπε σε αυτό το φτωχό νησί, απέκτησε ταξική συνείδηση!

Έχει γράψει ένα χρονογράφημα αδημοσίευτο με αρκετές λεπτομέρεις για το νησί και το επάγγελμα των σφουγαράδων.

Πρωτόγονες διαδικασίες τότε στο μάζεμα, στον εξοπλισμό και στα καράβια, στοιχεία που βρίσκει κανείς στο μουσείο του νησιού. 

Πολύ με γυροφέρνει το νησί της Καλύμνου και ίσως πρέπει να το σκεφτώ πιο σοβαρά ένα ταξίδι προς τα εκεί. 

Ο κύριος Γιάννης υποσχέθηκε να φέρει το γραπτό του. Διότι όλα τα έχουμε σε αυτή τη δουλειά. Ποιητές, δοκιμιογράφους, bloggers, διαιτητές ποδοσφαίρου, εκκολαπτόμενους εγκληματολόγους, θεολόγους, οικονομολόγους και άλλα πολλά.

Ξέχασα τίποτα σημαντικό Μήτσε;