Αυτή είναι λοιπόν η Κιάρα μου,μας!
Η Κιάρα που με τα τρία παιδιά της και τον Θάνο φεύγουν από αυτή τη χώρα, όπως πλέον οι περισσότεροι.
Πάρα μα πάρα πολύ δύσκολος ο αποχαιρετισμός σήμερα το πρωί,(δεν είναι το forte μου!), ενώ πολλές μέρες τώρα προσπαθώ να μην με παίρνει από κάτω και να μην μου χαλάει τη διάθεση.Σκατά.
Αλήθεια θα πρέπει να χαίρομαι, που αυτή τη συνθήκη τη δημιουργεί μια ανάγκη και όχι μια παρεξήγηση.
Θα πρέπει να σκέφτομαι, ότι θα τους ξαναδώ.
Έτσι λέμε πάντα, αλλά πολύ δύσκολα τηρείται αυτό. Το έχω ξαναδεί το έργο.
Δεν είναι όμως εύκολο και για αυτούς που μένουν πίσω, εδώ στα ίδια και τα ίδια.
Όσοι φεύγουν και μάλιστα με μια οργάνωση και ένα οριοθετημένο πλάνο, δεν το σκέφτονται αυτό, δεν είναι προτεραιότητά τους να μπουν στη θέση αυτών που μένουν πίσω.
Έχουν την αγωνία, αλλά και την έκπληξη του καινούριου.
Καλή τύχη με αυτό το τραγουδάκι (στα ιταλικά για σας) αρέσει σε όλους μας (στα ελληνικά για μας) και μακάρι να έρθουν έτσι τα πράγματα, που όλοι μαζί θα βρεθούμε ξανά.
Σας αγαπάμε πολύ και θα μας λείψετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου